Koken met chloramine water en zout kunnen giftige moleculen
genereren
Onderzoekers definiëren diverse nieuwe moleculen en doen
suggesties om vorming hiervan te voorkomen
Koken met chloramine water zou kunnen zorgen voor schadelijk gif
in je eten, volgens een nieuwe studie gepubliceerd in Water
Research. De studie definieert verschillende moleculen die bijna
geheel nieuw zijn voor de onderzoekers, gevormd door het koken met
chloramine kraanwater en gejodeerd tafelzout.
De initatiefnemers van dit onderzoek van de Hong Kong University
of Science and Technology, en de Nanjing University in China, zeggen
dat verder onderzoek nodig is om meer te weten te komen over deze
moleculen en hun eventuele effect op onze gezondheid. Tot die tijd
zou het beperken van kooktijd en temperatuur, en koken met tafelzout
verrijkt met jodaat in plaats van jodide, het veiligst zijn.
Ons leidingwater wordt gedesinfecteerd voordat we het kunnen
drinken of gebruiken om te koken. Dit wordt op verschillende
manieren gedaan, inclusief toevoeging van chloor of moleculen
genaamd chloramines, waarvoor ammonia gebruikt wordt. Deze twee
processen, chlorering en chloraminatie, hebben effect op de
chemische samenstelling van het water.
Chloor of chloramine in je kraanwater kan reageren met het
gejodeerde tafelzout dat je toevoegt aan je eten, daarmee een soort
zuur creërend genaamd hypojodiet zuur. Dit is op zich geen reden
voor ongerustheid, maar het zuur kan zo reageren met het voedsel en
ander organisch materiaal in leidingwater waardoor de kookmoleculen
'iodinated disinfection byproducts' (I-DBPs) gevormd worden - zo
goed als nieuwe moleculen voor de onderzoekers. Voor de nieuwe
studie identificeerde het team een paar moleculen en testten deze op
toxiciteit.
"IDBPs die gevormd worden tijdens het koken met chloramine of
chloor water is iets nieuws voor milieuscheikundigen, toxicologen en
ingenieurs," zegt dr. Xiangru Zhang, corresponderend auteur van het
stuk en universitair hoofddocent aan de Hong Kong University of
Science and Technology. "Ze zijn niet alleen relevant voor
drinkwateronderzoekers en artsen, maar ook voor de gemeenschap."
De onderzoekers analyseerden de gevormde I-DBPs tijdens het koken
met chloor en chloramine leidingwater. Ze simuleerden het koken met
verschillende soorten leidingwater bij variërende temperaturen en
tijden, en voegden tarwebloem en zout toe om te kijken welke I-DBP's
gevormd zouden worden.
D.m.v. geavanceerde scheikundige technieken identificeerden zij
14 compleet nieuwe moleculen en stelden de structuur vast van 9
moleculen. Daarna voerden zij tests uit om te zien hoe giftig 9 van
de moleculen zijn en ontdekten dat sommige moleculen 50-200 keer
giftiger zijn dan andere.
"Gezien het feit dat deze moleculen een nadelig effect op onze
gezondheid zouden kunnen hebben, is het nodig dat we ze beter
bestuderen om precies vast te stellen welke uitwerking zij zouden
kunnen hebben," zegt dr. Yang Pan, een van de schrijvers van het
onderzoek en universitair docent aan de Nanjing University. "We
hebben daarom een paar praktische suggesties voorgesteld om hun
vorming tijdens het koken te beperken."
De kookomstandigheden, zoals het gebruikte soort water en soort
zout, de kooktemperatuur en kooktijd, hadden effect op de vorming
van I-DPBs. In het onderzoek waren moleculen aanwezig in het
gesimuleerde kookwater in variërende concentraties, van 0.72 tot
7.63 microgram per liter. Aanpassing van de kookomstandigheden kan
de concentraties I-DPBs in het water minimaliseren.
Dr. Zhang en het team stelden voor dat mensen chloor water
gebruiken, liever dan chloramine water, en tafelzout verrijkt met
kaliumjodaat in plaats van kaliumjodide. Minder lang koken op lagere
temperaturen beperkt eveneens de vorming van I-DPBs.
Vertaling: Ellen Lam
