Kinderen en Creatie & Educatie – deel V
1.0 Inleiding
‘Onderwijzen gaat niet over anderen helpen iets te leren, maar
hen helpen zich iets te herinneren wat de ziel weet!’ De ziel heeft
nl. toegang tot alle informatie die er is.
De betekenis van het woord ‘educatie’ is niet ‘erin stoppen’, maar
‘eruit trekken’. Alle echte educatie komt neer op het uit de student
halen wat er al in zit. Onderwijzen gaat niet over anderen helpen
iets te leren, maar hen helpen zich iets te herinneren! Al het
onderwijzen is ergens aan doen denken. Alle lessen zijn herleefde
herinneringen. Het is onmogelijk om iets nieuws te onderwijzen, want
er is niets nieuws om te onderwijzen! Alles wat ooit is geweest, is
nu, en alles wat ooit zal zijn, is, hier en nu. Al het leren is
niets anders dan herinneren wat de ziel weet!
De ziel of het hogere Zelf heeft toegang tot al
deze informatie. Inderdaad, de ziel is dit alles ………… in formatie.
De ziel is het Lichaam van God in formatie. Ik verkeer dus in een
constant proces van formatie. Dat proces wordt ook wel de evolutie
genoemd, een proces dat nooit afloopt.
‘Denken is de traagste manier van scheppen’.
2.0 Een verouderd schoolsysteem
‘Ik zit dus vast in een schoolsysteem, dat me leert hoe ik
dezelfde fouten kan maken als mijn ouders!’ Dat is precies waar het
op neer komt. Leer de hoofdsteden van buiten! Leer alle veldslagen
van buiten! Leer ….. ja, dit zijn de feiten die wij – als ouder –
ook uit ons hoofd hebben geleerd, Dus leer ze nu (ook) maar uit je
hoofd, wordt er gezegd! Zorg in ieder geval dat je het snapt, want
zo zitten de dingen nu eenmaal in elkaar!
Maar wat het meest teleurstellende is, dat de
feiten slechts zelden echte feiten zijn; dat wil zeggen onopgesmukte
uitdrukkingen van de stand van zaken, van de dingen die zich
werkelijk hebben voorgedaan. Al te vaak zijn het individuele
interpretaties van zaken of van wat er gebeurd is, bedoeld om een
bepaald standpunt of vanuit een bepaalde invalshoek het één en ander
te rechtvaardigen of te onderbouwen. Het is dit (verouderde of
‘verkeerde’) standpunt (= overtuiging), dat je ouders en
onderwijzers/ leraren/ docenten jou proberen aan te leren.
Hierdoor komt het dat de kinderen van het menselijke ras er totaal
verschillende opvattingen op na kunnen houden over wat er gebeurd is
– en waarom – toen Japan zijn soldaten naar Korea stuurde, of toen
de Verenigde Staten hun soldaten naar Vietnam stuurde, of toen
Israël zijn soldaten naar de bezette gebieden van Palestina stuurde,
afhankelijk van wier kinderen luisterden naar wier ouders en van
welk verslag je leest over de ‘geschiedenis’. Op die manier worden
de ‘zonden’ van de vaders – generatie op generatie - overgeheveld op
de zonen, zelfs tot in het zevende geslacht!
Maar het hoeft niet zo te zijn! Jij hoeft niet dezelfde fouten te
maken als je (voor)ouders. Kijk maar eens goed om je heen en beslis
over welke aspecten van de wereld jij niet tevreden bent. Onderzoek
daarna de oorzaken waarom deze dingen zijn zoals ze zijn, en beslis
dan om iets te doen wat deze dingen veranderen kan!
Je zou in wezen kunnen zeggen, dat er twee soorten mensen op onze
planeet rondlopen; zij die bewust en zij die onbewust door het leven
gaan. Of nog scherper geformuleerd: de ‘herhalers’ en de
‘veranderaars’! De ‘herhalers’ zijn mensen die alleen maar naar het
verleden kijken en alles herhalen wat er toen gedaan is. De
‘veranderaars’ zijn degenen die naar het verleden kijken en
veranderen wat er gedaan moet worden, opdat het verleden niet –
nooit meer – herhaald wordt.
3.0 Hoe kan zoiets nauw werken?
Kritisch denken, probleemoplossing? Ja, maar hoe?
Hoe zou een school die het onderwijs in levensvaardigheden verkiest
boven het leren van feiten het historische verhaal de Tweede
Wereldoorlog – het bombardement van Rotterdam - brengen?
Leraren zouden hun leerlingen precies moeten vertellen wat zich toen
heeft voorgedaan. Zij zouden alle feiten – let wel, alle feiten –
behoren te noemen die tot die gebeurtenis hebben geleid. Zij zouden
de gezichtspunten van historici van beide kanten moeten
bijeenbrengen in het besef dat elk verhaal meerdere invalshoeken
kent. Zij zouden de klas niet vragen de betrokken feiten van buiten
– uit het hoofd – te leren. In plaats daarvan zouden zij de
leerlingen moeten uitdagen. Ze zouden zeggen: ‘Nu hebben jullie
alles over deze gebeurtenis gehoord.
Jullie weten alles wat eraan voorafging en wat
erop volgde. We hebben jullie zoveel mogelijk ‘kennis’ aangeboden
als beschikbaar is. Welke ‘wijsheid’ kunnen jullie nu uit deze
‘kennis of aangereikte materie’ afleiden? Als jullie werden gekozen
om de onderhavige probleem op te lossen, die toen werden opgelost
door bommen te gooien op de binnenstad van Rotterdam, wat zouden
jullie nu dan doen? Kunnen jullie een betere manier bedenken?’
Nu ben je misschien geneigd om te zeggen:
‘Iedereen kan op die manier met antwoorden op de proppen komen, met
het voordeel van ‘kennis achteraf’ en beweren dat ze het anders, of
beter zouden doen!’ Gemakkelijk gezegd. Maar mijn vraag is dan:
waarom doen wij het dan niet? Waarom blijven we maar steeds die
‘verkeerde’ geschiedkundige invalshoeken toelichten en benadrukken?
‘Wij hebben het zo goed gedaan?’
Misschien ligt het antwoord wel in het thema kritisch denken. Als
wij onze kinderen kritisch naar het verleden laten kijken, en hen
dat laten analyseren, dan lopen wij misschien het risico dat ze het
oneens zijn met hoe wij de dingen - toen en nu - hebben afgehandeld.
Ze zullen het hoe dan ook oneens zijn. Wij laten echter er niet te
veel ervan toe in onze klaslokalen; niet teveel kritische
opmerkingen en vragen.
Ongetwijfeld zullen de jongeren zeggen: ‘Er moet een betere manier
zijn!’ Maar wij ouderen horen ze (liever) niet. Wij willen ze niet
horen. En wij willen ze zeker niet in het klaslokaal aanmoedigen om
kritisch na te denken over de feiten die wij hen geven. ‘Snap het
dan’, zullen wij tegen hen dan zeggen. Zij hoeven ons niet te
vertellen dat wij alles verkeerd hebben gedaan, die ‘snotneuzen’.
Wat denken ze wel niet. Snap het dan, wij hebben het goed gedaan. En
dat is de manier waarop wij onze kinderen opvoeden. Dat is wat wij
een juiste opvoeding noemen!
Maar besef dat jongeren onze levensstijl ten alle tijden zullen
blijven vernietigen. Dat hebben ze namelijk altijd al gedaan; al
vele generaties lang!
Hans Zevenboom
http://www.millennium-visie.org/site/index.php/nieuwsbrief/216-kinderen-en-creatie-a-educatie-februari-2015
