Mensen met dementie zitten gevangen thuis
Eropuit gaan vaak onmogelijk of gevaarlijk door verdwalen
Mensen met dementie voelen zich vaak gevangen in eigen huis en
komen weinig buiten. Dit komt omdat het voor hen steeds lastiger
wordt om alleen van A naar B te komen. Ook de mantelzorger raakt zo
vaak steeds meer geďsoleerd. Zo blijkt uit het onderzoek 'Mobiliteit
bij dementie', dat op initiatief van PGGM en Alzheimer Nederland is
uitgevoerd. Voor dit onderzoek zijn 549 mantelzorgers ondervraagd.
86% van de mantelzorgers meldt een verslechtering van de
mobiliteit bij hun naaste met dementie. Dit wil zeggen dat hun
naaste moeilijk, of in het geheel niet meer, van A naar B kan komen.
De gevolgen voor de persoon met dementie zijn groot:
- Verlies van zelfstandigheid/vrijheid, door afhankelijkheid van
anderen
- Ze gaan niet of weinig het huis meer uit
- Vereenzaming, vermindering sociale contacten
- Gebrek aan beweging en buitenlucht
Terwijl mensen met dementie zelf graag zo lang mogelijk thuis
blijven wonen en de maatschappij dit ook in toenemende mate van hen
verlangt, komt participeren in de samenleving ernstig in het gedrang
door de verminderde mobiliteit. Mensen met dementie hebben zelf het
meeste moeite met het feit dat ze niet meer, of moeilijk, kunnen
autorijden. Maar ook fietsen of lopen gaat in meer dan de helft van
de gevallen niet meer. Belangrijkste reden hiervoor is dat mensen
met dementie de weg kwijt raken. Ook gaat het vaak om oude mensen
die lichamelijk minder fit zijn en daardoor minder mobiel.
Openbaar vervoer te ingewikkeld
Een derde van de mantelzorgers geeft aan dat Openbaar Vervoer
moeilijk of onmogelijk is geworden. Driekwart van deze mantelzorgers
ziet daar ook geen oplossing voor, het OV is al gauw een gepasseerd
station, omdat het reizen per trein, bus of tram te complex is
geworden, met de OV chip kaart, drukke perrons en overstappen.
Reizen blijkt niet alleen stressvol voor de mensen met dementie,
maar ook voor de mantelzorgers. De naaste met dementie wordt in
toenemende mate afhankelijk, wat op alle partijen een wissel trekt.
Uit het onderzoek: "Mijn moeder komt voor haar gevoel steeds meer in
een isolement. Ze wordt nog afhankelijker van mensen. Het geeft haar
een gevoel dat ze in een kooi zit". De mantelzorgers zien nauwelijks
oplossingen om de mobiliteit te verbeteren. Quotes uit het
onderzoek: "Ze ging alleen winkelen met de trein. Het enige goede
was dat ze de trein wist te bereiken en kans zag in te stappen. Maar
letterlijk raakte ze daarna het spoor bijster." En: "een eindje
wandelen eindigde in verdwalen en onderkoeling".
Gea Broekema - Procházka, directeur Alzheimer Nederland: "Het
komt vaak voor dat mensen met dementie verdwalen en soms ook langere
tijd vermist worden. Er zijn verschillende GPS systemen beschikbaar,
maar dat is helaas nog steeds niet waterdicht. Denk maar aan het
slechte GPS bereik in bossen en bij hoge gebouwen, of aan de heer
die onlangs werd vermist, hij had zijn GPS niet mee. Het zou helpen
als de buurt meer betrokken raakt bij mensen met dementie en op tijd
aan de bel kan trekken. Samen met onze maatschappelijk partner PGGM
werken we de komende tijd aan creatieve oplossingen."
