Column Lisa Bakker - Staande gezondheid!
Ik ben gek op bomen.
Wat mij betreft zijn het zulke dappere en
zachtaardige wezens. In de halve eeuw dat ik nu op de aarde
rondstruin heb ik er zo veel dapper tegen de zure regen in zien
groeien. Decennia lang zie ik mijn groene vrienden langs de snelweg
met zijn smerige uitlaatgassen, zouten en andere rotzooi toch maar
mooi jaar na jaar hoger de hemel tegemoet groeien. Zachtaardig omdat
ze geschapen zijn om op een plek te wortelen en daar een leven lang
het zich naar de zin te maken. Wat een vertrouwen hebben mijn groene
helden meegekregen van de schepper.
Inmiddels al weer drie jaar geleden kwam de
gemeente hier in de wijk groen onderhoud plegen. Van de 400 abelen
werden er in rap tempo en volgens de planning met kettingzagen zo'n
100 tegen de grond gewerkt. Nooit zal ik vergeten wat zich in me
voltrok toen de grote 30 jarige abeel voor mijn appartement gedood
werd. De krijsende zaagtanden drongen zich moeiteloos in zijn stam.
Vele malen machtiger dan een mens wankelde dan toch die Abeel ...in
zijn stort ter aarde huilden de omringende bomen wiens takken hij
meegreep op weg naar zijn einde.....ik stond voor het raam, me niet
realiserend dat de tranen over mijn wangen biggelden....en toen die
dreun....alles trilde en een koude rilling wervelde door mijn wezen
heen.... Het was een kwartiertje later.....
30 jaar zuurstof, 30 huisvesting voor troepen
mezen, mussen en andere gevleugelde vrienden in een oogopslag
omgebracht. Inmiddels zijn er na de storm van 2013 nog eens 75
Abelen omge-kettingzaagd! In een woongebied wat altijd bekend heeft
gestaan als de groene longen van Almere is tot op de dag van vandaag
nog geen enkele boom terug geplant. Ik vraag me dan af....wat wil de
gemeente me laten geloven door die afdeling "groenvoorziening" te
noemen....
Wat overigens opvallend is bij bomenkap is de
efficientie waarmee "gemeentelijke groenvoorzieners" hun werk
uitvoeren. Kappen, takken af-kettingzagen, takken in de
versnipperaar en boomstammen op de vrachtwagen. In een poep en een
scheet is er niets meer te zien. Een nare (of misschien ware)
gedachte drong zich op .....zou er sprake zijn van ...geld....? En
zo toog ik naar een groenvoorziener en vroeg wat er met al dat hout
gebeuren ging. Ach, ik denk dat de lezer het antwoord wel kan
bedenken. De realiteit van "gemeentelijke groenvoorziening" heeft
hetzelfde virus opgelopen als zovele aangetaste instituten in deze
maatschappij.
Deze vorm van wijk-ontbossing gaat me aan het
hart! Maar wat me wezenlijk het grootste verdriet doet is dat mijn
buren en wijkgenoten zo wennen aan dat wat is, de (ge) MAKKE (lijke)
realiteit, zal ik maar zeggen. Een steeds leger wordende
vlakte...Veel mensen vinden het wel prettig, beluister ik .
Bomen geven tenslotte toch overlast; ze nemen
licht weg; bladeren die er een rotzooi van maken, vogels die er in
nestelen en rondvliegen met takjes en tot overmaat van ramp de
auto's onder schijten....Oh ja, ik hoor de voorstanders van bomen
kappen al hun hakken in het zand zetten hoor!! Maar wat die nette
medelanders zich niet realiseren is de levensverhogende kwaliteit
van een boom.
We hebben zo aangeleerd gekregen om te leven in
een wereld die draait om het geziene, het tastbare, het
manage-bare...daarom is zo'n hoop afgevallen bladeren voor velen als
een doorn in het oog. Toch geeft iedere boom zoveel ongeziens, wat
veel te makkelijk wordt weggewuift; zuurstof.... Da's een nogal
abstract woord voor velen, schone lucht helpt misschien wel bij het
verbeelden van boom waarde. Mens denk na over wat je werkelijk kan
maken....een boom is vaak de spil van een puik stukje universeel
ontwerp!
En ach, zoals het bij mij in dat kleine wijkje is
gegaan in slechts 7 jaar tijd van ruim 400 naar nauwelijks 200
Abelen, zomaar weg zonder enig besef ...zo voltrek de ontbossing
zich op die grootse aarde zich ook.... Ik vraag me steeds vaker af
wat de bestemming van de mens is. Wie zijn we ? of beter waar staan
we eigenlijk voor ? Zou een eenvoudige boom ons misschien dan toch
iets wezenlijkers te vertellen hebben....? Wat dan?
Afgelopen week verscheen het onderstaande
onderzoek....en al lezende hoorde ik de echo van die ene dreun in
januari 2012
http://news.agu.org/press-release/felling-of-tropical-trees-has-soared-satellite-shows-not-slowed-as-un-study-found/
Ik heb slechts een paar alinea's uit de losse pols
vertaald, het hele artikel is zeer de moeite van lezen (en
rondsturen) waard.... en als je het leest, probeer 't ook eens te
lezen vanuit de huidige jonge generaties en hun nakomelingen.
Sateliet laat zien dat het kappen van tropische
bomen de pan uitrijst in tegenstelling tot onderzoek van de
Verenigde Naties.
Het tempo waarin tropische bossen gekapt werden,
verbrand zijn of op andere manieren verloren tussen 1990 en 2000 is
omhoog geschoten met 63 %, volgens een nieuw onderzoek wat daarmee
op een dramatische wijze de vorige inschatting van 25% vermindering
over dezelfde periode omkeert. Die voorgaande inschatting van de
VN's Voedsel en Landbouw autoriteit (FAO) was gebaseerd op een
collectie rapporten uit meer dan een dozijn landen. In tegenstelling
tot deze nieuwe inschatting die gebaseerd is op grote hoeveelheden
LandSAT beeldmateriaal die rechtstreeks de veranderingen in bossen
opneemt over een periode van 20 jaar.
Er is gekeken naar de bebossing in 34 landen die
samen 80% van het tropische beboste land uitmaken. ZW [de
onderzoekers] analyseerden 5.444 LandSAT beelden uit 1990, 2000,
2005 en 2010 aan de hand van een hectare (100 x 100 meter) schaal
resolutie om vast te kunnen stellen hoeveel bos verloren is gegaan
en hoeveel vermeerderd.
Ze [ de onderzoekers] vonden dat gedurende de
periode 1990-2000 het jaarlijkse netto bosverlies 4 miljoen hectare
besloeg over de desbetreffende landen.
Gedurende de periode 2000-2010 steeg het netto
bosverlies naar 6,5 miljoen hectare per jaar- een toename van van
62% in het tempo van ontbossing.
Dat laatste percentage is vergelijkbaar met het
jaarlijks "schoon kappen"van een gebied ter grootte van West
Virginia of Sri Lanka of het ontbossen van een gebied zo groot als
Noorwegen iedere vijf jaar.
