Verband bevestigd tussen zalmtrek en magnetisch veld
Een team van wetenschappers presenteerde
vorig jaar het bewijs van het verband tussen de
migratiepatronen van de wilde zalm en het magnetisch veld
van de aarde wat kan helpen verklaren hoe de vis over
duizenden mijlen kan navigeren naar zijn plaats van
herkomst.
Deze week bevestigden wetenschappers het
verband tussen zalm en het magnetische veld na een reeks van
experimenten bij het 'Oregon Hatchery Research Center' in
het Alsea stroomgebied. Onderzoekers stelden honderden jonge
Chinook zalmen bloot aan verschillende magnetische velden
die zich manifesteren op de breedtegraad waar zij verbleven.
De vis reageerde op deze "gesimuleerde magnetische
verplaatsingen" door te zwemmen in de richting van hun
mariene voedselgebieden.
De studie die werd gefinancierd door
'Oregon Sea Grant' en het 'Oregon Department of Fish and
Wildlife' zal worden gepubliceerd in het komende nummer van
'Current Biology'.
"Wat bijzonder spannend is aan deze
experimenten is dat de vissen die we getest hebben nooit de
broederij had verlaten en dus niet konden voortgaan op hun
ervaring, alleen op hun erfenis," zei Nathan Putman,
postdoctoraal onderzoeker aan de 'Oregon State University'
en hoofdauteur van de studie.
"Deze vissen zijn geprogrammeerd om te
weten wat te doen voordat ze ooit de oceaan bereiken,"
voegde hij eraan toe.
Om de hypothese te testen construeerden de
onderzoekers een groot platform koperdraden horizontaal en
verticaal rond de perimeter. Door elektrische stroom door de
draden te voeren konden de onderzoekers een magnetisch veld
creëren waarvan zij de intensiteit en de hellingshoek konden
regelen. Vervolgens werd jonge zalm in emmers gezet en na
een acclimatiseringsperiode gemonitored en de richting
gefotografeerd waarin ze zwommen.
Vis met een magnetisch veldkenmerk van de
noordelijke oceaan hadden meer de neiging om te zwemmen in
zuidelijke richting terwijl vis geconfronteerd met een ver
zuidelijk gebied de neiging had om naar het noorden te
zwemmen. In wezen hebben vissen een "plaatsgevoel" dat
bepaalt in welke richting ze moeten zwemmen gebaseerd op de
magnetische velden die ze tegenkomen.
"Het bewijs is onweerlegbaar, zegt
mede-auteur David Noakes van OSU, senior wetenschapper bij
het 'Oregon Hatchery Research Center' en bezitter van de
'American Fisheries Society Award of Excellence'. "Ik ben er
zeker van dat vissen magnetisch veld van de aarde kunnen
detecteren en erop reageren".
Niet alle meer dan 1000 vissen zwommen in
dezelfde richting zei Putman. Maar er was een duidelijke
voorkeur van de vis om te zwemmen in de richting van het
magnetisch veld dat "verkeerd" was voor hen. Vis die nog in
het magnetische veld van de testsite, in de buurt van Alsea
Oregon vertoefde, werd willekeurig georiënteerd wat aangeeft
dat de oriëntatie van vis blootgesteld aan magnetische
verplaatsingen alleen het gevolg kon zijn van de
veranderingen in het magnetische veld.
"Wat echt verrassend is dat deze vissen
slechts acht minuten werden blootgesteld aan het magnetische
veld," zei Putman. "En het veld was niet eens sterk genoeg
om een kompasnaald te sturen."
Putman zei dat zalm bijzonder gevoelig
moet zijn omdat het magnetisch veld van de aarde relatief
zwak is. Daarom is er niet veel nodig om hun navigatie te
verstoren. Veel structuren bevatten elektrische draden of
betonijzer die mogelijk invloed hebben op de oriëntatie van
de vissen in het begin van hun levenscyclus, zeggen de
onderzoekers.
"Vissen zijn opgegroeid in broederijen met
elektrische en magnetische invloeden", zegt Noakes,"en
sommigen zullen elektrische velden tegenkomen als ze dammen
willen overschrijden. Als ze de oceaan bereiken kunnen ze
langs structuren of kabels zwemmen die kunnen interfereren
met hun navigatie. Heeft dat impact op hen? We weten het nog
niet."
Putman zei dat natuurlijke verstoringen
ook stukjes ijzer kunnen zijn in de aardkorst en daar worden
de vissen al duizenden jaren mee geconfronteerd."
"De mortaliteit onder jonge zalmen is het
hoogst in de periode waarin ze voor het eerst de oceaan
optrekken, zegt Putman, "omdat ze zich moeten aanpassen aan
een zoutwater milieu, voedsel moeten vinden, predatie
voorkomen en hun reis beginnen wat hen minder efficiënt
maakt in het navigeren. Het is een punt van zorg, want als
ze een verkeerde richting nemen en belanden in een arm deel
van de oceaan gaan ze verhongeren."
Het magnetisch veld is waarschijnlijk niet
het enig gereedschap dat de zalm gebruikt om te navigeren
merkt Putman op.
"Ze hebben waarschijnlijk een heel pak van
navigatiehulpmiddelen die hen helpen op hun reis, misschien
met inbegrip van oriëntatie op de zon, reukzin en anderen,"
zei Putman.
Vertaling: Andre Teirlinck
