Kinderen en
Creatie & Educatie – deel IV
November 2014
1.0 Inleiding
‘Wij verliezen driekwart van onszelf om maar te zijn
zoals die andere mensen’. [Arthur Schopenhauer]
Onze innerlijke wereld is heel anders dan onze uiterlijke wereld.
Binnen in onszelf, diep daarbinnen waar we allemaal met onszelf
moeten leren leven, bestaat een universum van cruciale ervaringen;
de ziel – het innerlijke of hogere zelf - weet namelijk alles! Die
innerlijke wereld die uit zuivere emoties en gevoelens bestaat, is
voor ieder individu verschillend!
De ontwikkeling van onze innerlijke (belevings-)wereld – het
domein van de ziel – als een menselijk wezen dat zichzelf
accepteert, houdt in dat we de totale verantwoordelijkheid voor die
innerlijke wereld op ons nemen, en de neiging elimineren anderen de
schuld te geven van onze levensomstandigheden – ons falen en
mislukken. De innerlijk gerichte mens of het
hoogontwikkelde wezen [HOW] vertrouwt op hun eigen innerlijke
signalen en mijden de neiging om het (levens)pad van die ander blind
te volgen. De innerlijk gerichte mens volgt zijn eigen
individuele bestemming door zijn eigen innerlijke
(begeleidend) ‘Licht’. Hij of zij ziet elk moment van het leven als
een persoonlijke keus!
2.0 Het innerlijk gerichte kind
‘Je voelt je zoals je denkt’.
Eén van de belangrijkste lessen die een kind in het Creatie &
Educatie-Onderwijssysteem behoort te leren, is de noodzaak de
totale persoonlijke verantwoordelijkheid op zich te leren nemen voor
zijn eigen innerlijke ontwikkeling. Kinderen moeten bij wijze van
spreken al vroeg leren dat niemand anders controle heeft over
datgene wat in hem of haar omgaat. Elk wezen moet van het begin af
aan leren, dat deze innerlijk wereld – het domein van de ziel
– alleen hem toebehoort en dat alles wat hij of zij denkt, voelt en
uiteindelijk doet als wezen in zijn macht ligt. Dit is de
uiteindelijke vrijheid die je kinderen behoort te geven: de
wetenschap en het geloof dat ze meester zijn over hun eigen
innerlijke wereld; hun eigen ziel of hogere zelf.
Als ze dát geloof eenmaal hebben en hun leven gaan baseren op dit
fundamenteel begrip, dan zullen ze hun hele leven lang op weg zijn
om de innerlijke verlangens van de ziel – het hogere of innerlijke
zelf – te realiseren. De ware betekenis van het leven – het
ontwikkelen of evolueren van de ziel – zal dan worden: ‘Zijn door
te Ervaren!’ Feitenkennis doet dan ook niet ter zake; alleen
maar voelen én er Zijn!
Als een kind de spirituele ladder - de ladder naar persoonlijk
meesterschap – moet beklimmen, dan moet zij zich vrij kunnen voelen
om keuzes te maken, wetende dat ze rechtvaardig zullen worden
behandeld en dat ze niet ten onrechte zullen lijden onder de grillen
van anderen! Ze moeten het gevoel hebben dat er orde in hun leven is
en dat ze voortdurend liefhebbende ouders of verzorgers hebben op
wie ze vertrouwen kunnen voor advies . Ze moeten het gevoel hebben
dat hun individualiteit wordt gewaardeerd en gewaarborgd; ze moeten
weten hoe ze voor zichzelf moeten zorgen, zich zelfbewust voelen en
regelmatig geprezen worden voor hun prestaties en voor hun
persoonlijk uniek-zijn. Bovenal moeten ze het gevoel hebben dat ze
creatief leven en enthousiast zijn voor alles in het leven.
Teveel ouders laten het op het terrein van de hogere behoeften
afweten, omdat ze geloven dat dit geen behoeften zijn maar alleen
geloofssystemen of geloofskeuzes zijn. Volgens Maslow en veel
geleerden vertegenwoordigen de hogere behoeften ook een
basisbehoefte – de innerlijke drang vanuit het hogere zelf – als het
kind de spirituele ladder wil beklimmen!
Maar ook de behoefte aan spiritualiteit kan op dezelfde manier in
het leven van het (opgroeiende) kind of de jongvolwassene worden
geïntegreerd. Dit is weer een kwestie van spiritueel Zijn i.p.v. te
proberen die spiritualiteit te verwerven door een bepaalde
religieuze oriëntatie door bij een bepaalde kerk te horen of een
religieus geloof aan te hangen dat door – juist ja - een ander is
opgelegd!
3.0 Herziening van het onderwijs
‘Spiritualiteit in de klas’
Spiritualiteit zijn
is heel anders dan proberen een religieus mens te zijn of een goed
protestant, katholiek, jood, of islamiet of boeddhist te zijn. Het
betekent eerder als Christus zijn dan christen of gelovig zijn. Het
betekent Boeddha te zijn en niet jezelf als boeddhist noemen.
Spiritueel zijn betekent dat je bijvoorbeeld niet doodt, lastert of
immoreel handelt ongeacht wie zegt dat je je zo gedragen moet.
Spiritueel zijn is een manier van leven, geen lidmaatschap van een
instituut of een (religieuze) organisatie. Het is een deel van jou
en je kinderen. Geen regels of wetten, vaderlandse plicht of jihad
kunnen iemands fundamentele spirituele geloof in de heiligheid van
het leven verstoren, de behoefte om liefde te schenken uitschakelen
of de behoefte om alle schepselen om in harmonie te leven,
vernietigen. Je kunt niet in naam van God iemand doden en toch
beweren dat je gelooft in God of dat je spiritueel bent.
4.0 School en opvoeding
Wij hebben tot nu toe onze kinderen geleerd wat ze moeten denken in
plaats van ze zelfstandig te leren denken. Onze scholingsprogramma
is hoofdzakelijk gebaseerd op oefening van het geheugen in plaats
van (algemene levens-)vaardigheden aan te leren. Kinderen wordt
bijgebracht feiten en verzinsels te herinneren – de verzinsels die
iedere samenleving over zichzelf bedacht heeft – in plaats van
vaardigheden te ontvangen hun eigen waarheden te ontdekken en te
creëren. Wanneer wij onze kinderen kennis geven, vertellen wij wat
ze moeten denken. Dat is, wij vertellen hun wat ze verondersteld
worden te weten; wat wij willen dat zij als waar(heid)
opvatten. Wij brengen op die manier onze overtuigingen – de
gedachte achter iedere oorspronkelijke gedachte - over op onze
kinderen, zonder dat te beseffen.
Wanneer je je kinderen wijsheid geeft, vertel je ze niet wat ze
moeten weten, of wat waar is, maar veel eerder hoe ze hun
eigen waarheid kunnen vinden of ontdekken.
Het jammerlijke is, dat de meeste mensen in onze samenleving nog
steeds niet willen hebben dat hun kinderen de basisfeiten van het
(ware) leven kennen. Die heersende gedachte …… ‘als we het
onderwijs aan onze kinderen gewoon tot lezen, schrijven en rekenen
hadden beperkt, in plaats van al die ‘kritisch-denken’-onzin te
voeren, waren we een stuk beter af geweest’. Er wordt alom geroepen
en zelfs gesmeekt om een terugkeer naar de oude waarden en een
terugkeer naar nationalisme, zelfs ’ islamitisering’ tot één geloof,
het liefst overal ter wereld. Als wij als (religieuze) opvoeders
erop hadden aangedrongen dat onze jongeren volgens onze morele
standaard leefden, in plaats van ze los te laten en volgens hun
eigen standaard leefden, dan had de wereld er geheel anders
uitgezien.
Natuurlijk, zonder kennis bestaat er geen wijsheid. Daarom zeg ik
ook dat je kennis niet moet negeren ten gunste van wijsheid. Een
bepaalde hoeveelheid kennis moet van de ene generatie worden
doorgegeven aan de volgende. Maar het liefst zo weinig mogelijk
kennis. Laat het kind dingen zelf ontdekken. Weet dit: kennis raakt
verloren. Zelf –opgedane-wijsheid raakt nooit verloren!
Dit heeft tot gevolg dat het nieuw te introduceren onderwijssysteem
– het Creatie & Educatie systeem – het accent in wezen 180
graden moet verleggen t.o.v. de ‘oude’ schoolse systemen. Nu zijn
deze scholen gefocust op kennis en besteden weinig aandacht aan
(innerlijke) wijsheid. Veel ouders ervaren onderwijs in kritisch
denken, probleemoplossing en logica als bedreigend. Ze willen niet
dat dergelijke vakken in het lesrooster voorkomen. Dat moeten ze ook
wel indien ze hun (oude) manier van leven wensen te beschermen.
Kinderen die hun eigen kritisch denkprocessen mogen ontwikkelen,
zullen zeer waarschijnlijk de moraal, de normen en de levensstijl
van hun ouders afwijzen en opgeven.
De geschiedenis heeft geleerd dat de jongeren onze levensstijl
altijd hebben vernietigd; dat hebben ze altijd al gedaan. Het zijn
niet onze jongeren die de regenwouden verwoesten. Zij vragen ons dat
te stoppen. Het zijn niet onze jongeren die het gat in de ozonlaag
doen groeien. Neen, ze vragen ons dat te stoppen. Het zijn niet onze
jongeren die seksueel onderdrukt, beschaamd en gegeneerd zijn over
hun eigen lijven en deze schaamte en gêne op hun nageslacht
overdragen. Het zijn niet onze jongeren die een waardesysteem hebben
opgezet, waarin ‘macht is recht, is juist’ geldt of een
wereld die problemen met geweld oplost. Neen, zij vragen ons dat te
stoppen. Besef, dat onze kinderen materialistisch zijn, omdat wij
dat ook zijn. Het is onze taak om die nieuwe levensstijl of
levensvisie juist aan te moedigen, niet om het te ontkrachten.
5.0 Hoe moeten wij onze jongeren dan opvoeden,
onderwijzen?
Het innerlijk gerichte kind zal zich beperkt voelen in zijn
vrijheidsbewegingen als ze als onvolwaardige wezens worden
behandeld. Geef daarom je kinderen een gevoel van ‘onbegrensdheid’.
Waarom die beperkende, verouderde gedachten maar blijven
‘propaganderen’ alsof het de enige weg is die naar Rome leidt?.
Waarom die groeibehoeften zoals vrijheid, rechtvaardigheid,
individualiteit, onafhankelijkheid, zinvolheid, levendigheid,
speelsheid van het kind negeren?
Waarom sturen wij onze kinderen naar scholen waar onderlinge
wedijver wordt toegelaten en aangemoedigd, waar de ‘beste’ zijn en
het ‘meeste’ leren worden beloond, waar prestaties worden ‘gemeten’
en vooruitgang in een eigen tempo nauwelijks wordt geaccepteerd? Wat
leren onze kinderen hierdoor begrijpen?
En waarom laten onze jongeren geen logica en kritisch denken en
probleemoplossing en creatie leren, met gebruikmaking van de
instrumenten van hun eigen intuïtie en hun diepste innerlijke
kennis, in plaats van de regels en gememoriseerde systemen en
conclusies van een samenleving die toch niet werken, maar er toch
maar weer gebruik van maken?
Onderwijs daarom alleen maar concepten, niet studieobjecten. Ontwerp
een nieuw curriculum en bouw dat rond drie hoekstenen, te weten:
1.
Bewustzijn
2.
Eerlijkheid
3.
Verantwoordelijkheid.
Leer onze kinderen van jongs af aan deze concepten. Laat ze door het
curriculum lopen tot de laatste dag. Baseer heel onze educatieve
systeem hierop. Laat alle aanwijzingen diep binnen in de toekomstige
kinderen ontkiemen. Dat alles wat je leert, diep vanuit deze
concepten voortkomt. Alle verhalen, ontwerpstof, legendes zouden
moeten draaien om deze kernconcepten. Er zouden dus verhalen over
bewustzijn zijn, over de omgang met eerlijkheid, verhalen over
verantwoordelijkheid.
Opsteltaken zouden ook rond deze kernconcepten – de spin-offs
- draaien, en rond andere concepten die daarmee samengaan naarmate
het kind groeit in zijn talent om zich uit te drukken. Zelfs rekenen
zou binnen dit raamwerk worden onderwezen. Rekenen en wiskunde zijn
geen abstracties, maar de aller-fundamenteelste instrumenten in het
universum om het leven te leven.
Het gaat dus niet over een studieblok van twee dagen binnen een
lespakket voor een heel semester. Nee, het gaat over aparte
cursussen onderwerpen (de hogere concepten voor een nieuw
onderwijssyseteem) zoals bijvoorbeeld de relatie ziel, geest en
lichaam; persoonlijke groei; het bewustwordingsproces;
verdraagzaamheid; morele economie, etc. etc.. Het gaat dus over een
complete herziening van het onderwijs op scholen. Wat er nu wordt
onderwezen, is grotendeels op feiten gebaseerd. Focus dus de
aandacht op de kernconcepten én de theoretische structuren
waaromheen de waardesystemen kan worden opgebouwd. Hoogontwikkelde
samenleving moedigen alle kinderen aan antwoorden voor zichzelf te
ontdekken en te creëren. Gegevens uit het verleden moeten niet de
basis vormen van de huidige(toekomstige) waarheid.
Er zijn nog tal van andere vergelijkbare concepten die kinderen door
en door moeten begrijpen als ze willen groeien en zich tot complete
mensen willen ontwikkelen. Als de kinderen de spirituele ladder
opklimmen naar persoonlijk meesterschap dan moeten de kinderen zich
vrij kunnen voelen om keuzes te maken, weten dat ze rechtvaardig
worden behandeld en dat ze niet ten onrechte door de grillen van
anderen zullen lijden.
Besef, dat zolang je niet bereid bent overal de verantwoordelijkheid
voor te aanvaarden, dan kun je ook niets veranderen! De hoop ligt
dan ook bij de volgende generatie en die daarop! Maar eens zullen we
toch moeten beginnen………………… ja en dat kan alleen via het onderwijs
en opvoeding van jongeren. Neem daarom de waarden en concepten die
een dergelijk visioen onderbouwen en onderwijs ze in onze
toekomstige scholen!
6.0 Slot
De aard van het leven is: hoe
meer je weet, hoe meer je wilt weten. Hoe meer je ervaart, hoe meer
je wilt ervaren. Het leven streeft naar meer leven door het proces
van het leven Zelf.
Levenskunst wil mensen laten nadenken over hun eigen
levenshouding. Wie ben ik? Waar liggen mijn grenzen? Wat wil ik
eigenlijk echt? Waar word ik echt gelukkig van? En hoe kan ik
daarnaar leven?
‘Daar kun je achter komen door verantwoordelijkheid te nemen voor
wat je doet. Door tijd te nemen om samen met mensen die betekenisvol
voor je zijn na te gaan wat je echt graag wilt en daar dan bewust
voor te kiezen. En door moeite te doen voor wat je echt belangrijk
vindt’,
aldus
Joep Dohmen, hoogleraar filosofie aan de Universiteit voor
Humanistiek.
Opvoeden –
educatie – is je kinderen de kunst van het leven leren. Niet
door trucjes te leren, maar door zelf een voorbeeld te zijn, en
samen met hen na te denken over vragen als: ‘Hoe
kun jij je leven beheren en kwaliteit geven?’ ‘Hoe kun jij je leven
zinvol maken?’
Opvoeden tot
levenskunstenaar. Levenskunst moet je leren. Ja, maar hoe? Wel, door
een nieuw onderwijssysteem te introduceren, genaamd Creatie &
Educatie.
Hans Zevenboom
Link:
http://www.millennium-visie.org/site/index.php/nieuwsbrief/212-kinderen-en-creatie-a-educatie-onderwijssysteem-deel-iv-nov-2014
