Darmbacteriën bevorderen obesitas bij muizen
Een soort van darmbacteriën genaamd Clostridium
ramosum, in combinatie met een vet dieet, kan leiden tot
gewichtstoename bij dieren. Het werk is deze week gepubliceerd in
mBio®, het online open-access tijdschrift van de American Society
for Microbiology.
Een onderzoeksteam van het Duitse Instituut voor
Humane Voeding in Potsdam-Rehbruecke in Nuthetal heeft waargenomen
dat muizen met menselijke darmbacteriën waaronder C. ramosum
aankomen bij toediening van een vetrijk dieet. Muizen zonder C.
ramosum waren minder zwaarlijvig, zelfs bij het consumeren van een
vetrijk dieet, en muizen met C. ramosum en een vetarm dieet bleven
ook mager.
Eerdere studies hebben C. ramosum en andere
vertegenwoordigers van de klasse Erysipelotrichi bij obese mensen
gevonden, zei senior studie auteur Michael Blaut, PhD, hoofd van de
afdeling Maag-Microbiologie van het instituut. Dit suggereert dat de
groei van het organisme in het spijsverteringskanaal wordt
gestimuleerd door vetrijke diëten, waardoor betere opname van
voedingsstoffen en groter effect op lichaamsgewicht en lichaamsvet.
"We waren verrast dat de aanwezigheid of
afwezigheid van een soort van een bepaalde bacteriële gemeenschap
het lichaamsgewicht beïnvloedt en lichaamsvet ontwikkelt bij
muizen," zegt Blaut.
Blaut en collega's onderzochten de rol van C.
ramosum bij drie groepen van muizen: sommigen koesterden een
vereenvoudigde menselijke darmflora (bacteriën) met acht soorten
bacteriën waaronder C. ramosum; sommigen hadden een vereenvoudigde
menselijke darmflora behalve C. ramosum, en sommigen hadden slechts
C. ramosum. De onderzoekers noemden de eerste groep SIHUMI, de
tweede groep SIHUMIw/Ocra en de derde groep Cra. De muizen kregen
ofwel een vetrijk dieet of vetarm gedurende vier weken.
Na vier weken van een vetrijk dieet was tussen de
muisgroepen geen verschil waar te nemen in energie-inname, dieet
verteerbaarheid, en geselecteerde markers van laye graad ontsteking.
Echter, SIHUMI muizen en Cra muizen gevoed met een vet dieet
vertoonden een significante verhoging in lichaamsgewicht en
lichaamsvet, wat impliceert dat zij het voedsel efficiënter omzetten
in energie dan de SIHUMIw/Ocra muizen. Daarentegen bleven alle
groepen muizen gevoed met een vetarm dieet mager, wat aangeeft dat
het obesitas effect van C. ramosum zich alleen voordeed bij vetrijke
diëten.
De zwaarlijvige SIHUMI en Cra muizen hadden ook
een hogere genexpressie van glucose transporter 2 (Glut2), een eiwit
dat de opname van glucose en fructose en vet transporteiwitten zoals
vetzuur translocase (CD36) mogelijk maakt.
"Onze resultaten geven aan dat Clostridium ramosum
de opname van voedingsstoffen in de dunne darm verbetert en zo
obestias bevordert," zei Blaut. Associaties tussen obesitas en
verhoogde lipopolysacchariden (componenten van de celwand van
gram-negatieve bacteriën) die ontsteking of verhoogde vorming van
moleculen genaamd kortketen vetzuren veroorzaken, gerapporteerd door
andere onderzoekers doken niet op in deze studie "Dit betekent
waarschijnlijk dat er meer dan één mechanisme is bij de bevordering
van obesitas door darmbacteriën. "
Blaut hoopt via aanvullende studies meer te leren
over de manier waarop C. ramosum energiemetabolisme beïnvloedt bij
zijn gastheer en of we gelijkaardige resultaten tegenkomen bij
conventionele muizen die de bacterie toegediend krijgen. "Het
ontrafelen van de onderliggende mechanismen kan helpen om nieuwe
strategieën in de preventie of behandeling van obesitas te
ontwikkelen," zei hij.
Vertaling: Andre Teirlinck
