New Haven, Conn. - wetenschappelijke medewerkers van Yale
School of Medicine en University College London (UCL) hebben
een moleculaire weg ontdekt, waardoor nieuwe slagaderen
kunnen worden gevormd worden na hartaanvallen, beroertes en
andere acute ziektes door aderen te omzeilen die zijn
verstopt. Hun onderzoek is verschenen in het nummer van
Developmental Cell. op 29 april jl.
Slagaderen vormen zich in de baarmoeder en tijdens de
groei, maar kunnen zich ook vormen in volwassenen als
organen hun zuurstof wordt ontnomen - bijvoorbeeld na een
hartaanval. De organen geven een moleculair signaal af dat
VEGF wordt genoemd. Door met muizen te werken, ontdekte het
Yale-UCL team dat VEGF zich moet verbinden met twee
moleculen die bekend staan als VEGRF2 en NRP2 en ze
bovendien alledrie als een team moeten samenwerken, wil de
vorming van een door VEGF gedreven slagader zich voordoen.
De onderzoekers onderzochten muizen die een specifiek
deel van het NRP1 molecuul misten, hetwelk VEGF en VEGFR2
vervoert naar het signalen centrum in bloedvat wanden. Ze
namen waar dat de interne organen van deze muizen slecht
geconstrueerde slagaderlijke takken bevatten. Bovendien
waren de muizen niet in staat om doeltreffend bloedvat
stagnatie te repareren door het formeren van nieuwe
slagaderen.
"We hebben een belangrijk nieuw mechanisme ontdekt dat
het VEGFR2 transport in deze bloedvaten reguleert," aldus
co-auteur Michael Simons, hoogleraar in geneeskunde en
celbiologie, en directeur van het hartvaten
onderzoekscentrum van Yale's opleiding Geneeskunde. "Dit
opent nieuwe therapeutische mogelijkheden om medicijnen te
ontwikkelen die bloedvatenformatie stimuleren of
onderdrukken, belangrijke doelen in respectievelijk
hartvaten - en anti-kanker therapieën." Simons heeft tevens
een aanstelling als honorair hoogleraar in geneeskunde bij
UCL.
De Yale-UCL samenwerking begon meer dan 3 jaar geleden,
als een intensieve wereldwijde inspanning om de menselijke
conditie te verbeteren via biomedisch onderzoek en
translationele geneeskunde. De Yale-UCL allantie heeft tot
op heden al vele mogelijkheden verschaft voor
wetenschappelijk onderzoek op hoog niveau, alsook voor
klinische en educatieve samenwerking.
Iris van Loenen
www.bbarcoiris.com