Sommige mensen groeien uit hun kindertijd ADHD ( ADHD )
en sommige niet. Ongeveer 50 % van de personen
gediagnosticeerd tijdens hun kindertijd blijven lijden aan
ADHD als volwassene.
Onderzoekers proberen de redenen te begrijpen en of er
verschillen zijn die de twee groepen onderscheiden.
Geslacht, etniciteit , sociaal-economische klasse en de
ernst van de symptomen zijn al uitgesloten als
mogelijkheden. Misschien is er een onderscheidende variabele
in de hersenen? Dr Philip Shaw van het National Human Genome
Research Institute en zijn collega's leidden een studie om
het uit te zoeken.
Ze wisten al uit eerder werk dat de corticale structuur
dunner is bij volwassenen met ADHD, met name in gebieden van
de hersenen die een belangrijke rol spelen in cognitief
functioneren en aandacht. Maar dat werk was een
dwarsdoorsnede, wat betekent dat het werd uitgevoerd op een
enkel moment in de tijd zodat eventuele veranderingen in de
tijd niet werden vastgelegd. Ze focusten zich op deze
laatste regionen maar voerden een longitudinale studie uit
zodat ze banen van de symptomen konden verbinden met banen
van de hersenontwikkeling, in het bijzonder de structuur van
de corticale gebieden die verantwoordelijk zijn voor
aandacht.
Ze bestudeerden 92 kinderen met ADHD met een gemiddelde
leeftijd van 11 jaar die herhaaldelijk structurele
beeldvorming scans en klinische evaluaties ondergingen door
de jaren heen, ook als volwassenen op een gemiddelde
leeftijd van 24 jaar. Ter vergelijking scanden zij ook 184
vrijwilligers zonder ADHD .
Zij vonden dat ADHD bij volwassenheid bleef bij 37 (40 %)
van de deelnemers diagnose met ADHD als kind en deze
individuen vertoonden verhoogde percentages van dunnere
corticale structuur. In tegenstelling was de corticale dikte
van individuen die verlost waren van hun ADHD ontwikkeld in
de richting van het normale.
"We vonden dat de verschillen in patronen van groei van
de hersenen verbonden zijn met de verschillen in ADHD bij
volwassenheid. Verschillen in deze regio - een dunnere
cortex - zijn te vinden in de kindertijd ADHD, " legde Shaw
verder uit:. " Echter , voor de groep van wie ADHD
verbeterde met de leeftijd hebben deze verschillen de
neiging om op te lossen en bij volwassenheid verschillen
deze regio's niet significant van de individuën die nooit
ADHD hadden. Daarentegen, voor de groep met persisterende
ADHD volhardden de jeugdverschillen in de 'aandacht'
gebieden van de hersenen."
Deze bevindingen lijken te suggereren dat het traject van
de cortex ontwikkeling de mensen die herstellen van de
kindertijd ADHD onderscheidt van deze waarbij de stoornis
blijft tijdens de volwassenheid.
"De ontwikkeling van de cortex lijkt een cruciale factor
te zijn die van invloed is op het herstel van de kindertijd
ADHD. Er is echter veel dat we niet begrijpen over deze
relatie", zegt Dr John Krystal, redacteur van Biologische
Psychiatrie." Corticale verdunning kan worden gerelateerd
aan het snoeien van verbindingen in de hersenen in dit geval
verbindingen met de prefrontale cortex. De huidige gegevens
lijken erop te wijzen dat overmatig trimmen van verbindingen
een risicofactor is voor het voortbestaan van ADHD bij
volwassenheid. Maar we begrijpen nog niet welke verbindingen
worden getrimd, waarom deze verbindingen verdwijnen en hoe
dit verlies van verbindingen bijdraagt aan
ADHD-symptomen."
Meer werk zal nodig zijn om deze vragen te beantwoorden
maar Shaw concludeert dat "het begriipen van hoe de
verschillen in de ontwikkeling van de hersenen gebonden zijn
aan het verloop van ADHD de eerste stap is in het
ontwikkelen van instrumenten om ons de uitkomst van de
kindertijd ADHD te helpen voorspellen."
Vertaling: Andre Teirlinck
