Zingeving; Wat is het doel van het leven?

balk2.jpg (42734 bytes)

Zingeving; Wat is het doel van het leven?

‘Het leven is geen leerschool, maar een ervaring- en een ontwikkelingsproces’.

‘Wij zijn de regisseurs van ons eigen leven’.

‘Niemand kan iets onthullen wat niet al half sluimerend in jezelf aanwezig is’.

‘We kunnen de wereld afreizen op zoek naar schoonheid, maar we moeten haar in ons dragen om haar te kunnen vinden’.

‘De buitenwereld bestaat niet. Alles wat ik zie is een projectie van mijn eigen binnenwereld’

‘Je hebt je eigen unieke pad te bewandelen’.

‘De grootste wijsheid is luisteren naar de leiding van je hart’.

‘Het leven is een constante stroom van veranderingen’. Panta Rhei, een oude Griekse uitdrukking.

Samenvatting

* Het uiteindelijke doel in menswording is om te besluiten en te verklaren, te scheppen en uit te drukken, te ervaren en te vervullen |Wie-je-werkelijk-bent|. Om jezelf – ieder moment van de dag - te herscheppen als de prachtigste versie van het grootste visioen, dat je ooit gehad hebt over |Wie- je-werkelijk-bent|. Dat is jouw doel in de menswording en dat is het doel van heel het leven. Het doel van een menselijke ziel is dan ook alles te ervaren, zodat zij alles kan zijn! Het onuitwisbare doel van alle zielen is uiteindelijk een goddelijk wezen te worden en te zijn. Je bent als het ware een ‘god-in-wording’! Dat is het doel van heel het leven!

* ‘Hoe kan je ooit iets zijn wat je al bent?’ Het gevoel van afgescheiden persoonlijkheid, die een zoeker is, kan nooit één worden, alleen maar ervaren. Ze kan alleen worden ervaren wanneer er niemand meer is die ernaar streeft en niemand die meer is die het wil bereiken. Verlichting is dus verlost zijn van je afgescheidenheid, van je afgescheiden identiteit met alles. Dit is een levenshouding die er prima in slaagt het alledaags leven te combineren met niets zijn – dat uiteindelijk alles blijkt te zijn’. De zin van het leven is dan ook te ervaren dat wij allen Eén zijn en dat alles Eén is; de nieuwe spiritualiteit.

* ‘De moderne kosmologie verdient een betere God dan die van de Bijbel! Een God, die het Proces Zelf is; een God die een Veranderend Leven is! [www.nieuwespiritualiteitforum.com]

* Elke daad is een daad van zelfdefinitie. Alles wat je denkt, zegt en doet, verkondigt:

‘Dit is |Wie-ik-ben|’.

* De zin van het leven is, verlost te zijn van het ‘zoeken’ en eindelijk ‘thuiskomen’.

Wat is de zin van het leven?

De behoefte aan zingeving is zo oud als de mensheid. De antwoorden op essentiële vragen haalden we vroeger uit ons geloof, dat nog steeds door de Kerk wordt verkondigd. Maar ons geloof wordt steeds meer door wetenschappelijke inzichten uitgehold. Het christendom, het ideaal van vrijheid, gelijkheid en broederschap van de Franse revolutie, het socialisme en het communisme – alle grote gemeenschappelijk toekomstvisioenen van de afgelopen eeuwen waarin de mensen hartstochtelijk konden geloven én waarvoor men bereid was te sterven, zijn zo langzamerhand wel verdwenen! Alleen het ‘kleine’ verhaal van de wetenschap, het leven als toevallig bijproduct van de kosmos, zonder doel en zonder zin, staat nog overeind.
Tegenwoordig zijn we steeds meer geneigd om het gedachtegoedje van de wetenschap te gaan accepteren. Dankzij TV-programma’s als National Graphic krijgen we meer inzicht in het ontstaan van het universum, in het leven en de mensheid en daardoor lijkt het bestaan van een goddelijk Wezen steeds onwaarschijnlijker te worden. De gangbare wetenschap roept nog steeds zo hard als ze maar kan, dat de evolutie een kwestie van toeval is, dat er geen God bestaat én dat het leven dus ook geen doel heeft. Natuurlijk kun je er wel ‘zin’ geven aan je leven, maar dat is iets anders: dat betekent min of meer dat je er maar het beste van moet maken onder alle omstandigheden. Want zo redeneert de wetenschap: uiteindelijk zal de mens een keer uitsterven; de zon zal ‘zwellen’, waardoor de aarde onleefbaar zal worden. Uiteindelijk zal de zon de aarde in zich opnemen! Dit proces zou volgens de wetenschap zo’n 4 miljard jaren gaan duren.
Tot die tijd moeten we maar zo veel mogelijk plezier maken, uiteraard op een fatsoenlijke manier.’Lijden heeft in elk geval nooit zin, omdat het leven zelf ook geen zin heeft’.

Boeddha leerde zijn volgelingen vanaf het begin dat je niets moet geloven wat je zelf niet inziet! Want een religie zonder mystieke ervaring is een leugen. Iedereen wordt namelijk zo nu en dan geconfronteerd met emoties die zijn of haar eigen kleine ego overstijgen. Momenten die zomaar kunnen ontstaan door simpelweg elk seizoen in de natuur op je te laten inwerken. Denk maar eens aan de wonderbaarlijke vulkaanuitbarsting op IJsland. Dat zijn nu juist dé momenten waarop we bewust of onbewust worden geconfronteerd met het mysterie van ons bestaan!
Voor een mystieke ervaring hoef je helemaal niet in een kerk of een tempel terug te trekken. Welnee, het is juist iets alledaags dat je overal kunt ervaren, bijvoorbeeld in contact komen met mensen. Je zult misschien tot de ontdekking komen dat ieder mens volstrekt uniek is, ook als je iemand kent, kun je diegene zelfs in een menigte van duizend mensen nog onderscheiden. En toch: hoe grondig je ook naar iemand kijkt, zijn diepste wezen zul je nooit doorgronden. En wel om de reden dat je zijn of haar levenspad niet kent! Met andere woorden elk mens is een onderdeel van het bestaansmysterie. Hetzelfde geldt voor de kosmos.

‘Als ik me realiseer dat ik deel uitmaak van een oneindige universum en ik stel me de planetenstelsels rondom ons voor, dan val ik gewoon om van verbazing’.
De mensen hebben lange tijd geloofd dat de kosmos een schepping Gods was. Maar wordt het nu niet eens tijd om te zeggen, dat de moderne kosmologie een betere God verdient dan die van de Bijbel! Een Ambachtsman die in de tuin rondwandelt, die schept en zaait en zich af en toe boos maakt. Die God is totaal niet meegegroeid met de tijd. Waarom blijven we ons toch zo hechten aan dat onveranderlijke beeld? Shakespeare zei het al: ‘What’s in a name? Is God dan toch slechts een naam voor het bestaansmysterie? Wel nee, God is geen mysterie maar een Proces dat het Leven symboliseert! En dat kunnen en willen we niet begrijpen en dus hebben wij het leven maar bestempelt als een mysterie!

Ondanks de wetenschappelijk benadering, onze opvoeding en het wegzakkend vertrouwen in ons geloof én het opmerkelijke feit dat er een sterke afname van het kerkbezoek te constateren valt, blijft menigeen toch zoeken naar zingeving. Al is het op een heel andere manier, want zoeken naar zingeving kan helpen om richting te geven aan het leven, zich prettiger voelen en meer innerlijke rust en vrede te ervaren. Ieder mens kan daarin zijn eigen weg in vinden; een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela misschien volbrengen of een langdurig verblijf in een klooster?

De analogie van het leven

De wijsgeer Chuang-tzu zegt: ‘Het is te danken aan het feit dat u met uw voeten zo’n klein stukje aarde in beslag neemt, dat er zoveel ruimte overblijft om naartoe te wandelen’.[Happinez, jaargang 2, nr.3] Hij probeert hiermee te zeggen: juist doordat je met je verstand in zo weinig dingen kunt doordringen, kun je het mysterie van het bestaan ervaren.

Denk maar eens aan de eikenboom die voor je venster staat. Hij weet op dit moment, nu hij vijf meter hoog is en jou met schaduw van zijn machtige kruin overdekt, niet meer dan hij wist op het moment dat hij nog een nietig zaailing was. Alle informatie die hij nodig had om te worden wat hij vandaag is, zat besloten in zijn zaadje. Hij hoefde niets te leren. Hij hoefde alleen maar te groeien. Om te kunnen groeien, maakte hij gebruik van de informatie die in zijn cellulair geheugen zat opgeslagen. Maar ook de eikenboom wordt geconfronteerd met de vier seizoenen; met zijn (levens) cyclus. Toch blijft de boom – jaar in jaar uit – gestadig groeien; groeien tot hij uiteindelijk is geworden wat hij wenst te worden; een gigantisch boom, die diep geworteld is in de aarde en verbonden met zijn omgeving, al ‘reikend’ naar het universum. Op die manier wordt de levenscyclus van de boom herhaald en symboliseert op eenvoudige wijze ons levenscycli! Op die wijze groeit ook een jonge ziel in meerdere levenscycli uit tot een oude ziel; een ziel met veel wijsheid, inzicht en ervaringen opgedaan in het meerdere levens.
Maar zelfs een boom heeft de zon nodig als aansporing – inspiratie – voor zijn groeiproces.
‘Jij bent echt niet veel anders dan deze boom’.

Heel het leven is onderling verbonden. Het leven creëert doorlopend op interactieve wijze. Wij brengen over en weer resultaten voort. Er bestaan geen enkele andere manier waarop wij deze resultaten kunnen voortbrengen. Jouw gesprekken met anderen en alle informatie die uit deze wereld om je heen tot je komt, kun je vergelijken met de stralen van de zon. Ze zorgen ervoor, dat de zaden binnen in jou kunnen groeien.
In de wereld om je heen zijn heel veel dingen die je in de richting van je innerlijke waarheid kunnen leiden. Maar zelfs die mensen, plaatsen, objecten en gebeurtenissen zijn niet meer dan geheugen-steuntjes. Het zijn een soort wegwijzers. Dat is in feite de essentie van de ‘wereld om je heen’. De fysieke wereld is bedoeld om jou te voorzien van een kader waarbinnen je uiterlijk Ervaren kunt, wat je innerlijk Weet. Dus je vind in feite baat bij de wereld om je heen, precies zoals ze zich aan jou voordoet. Let wel, alle mensen vinden daar baat bij.

Perspectief

Nu kan ik óók naar die boom kijken met het idee: hoeveel planken haal ik eruit of tot welke families behoort deze boom – maar ik kan me ook de verwondering op me laten inwerken over het feit dat die boom, voor mijn ogen, van een klein zaadje is uitgegroeid tot een gigantische boom met een enorme stam en een brede kruin die ver boven het dak uitsteekt. Dat is toch wonderbaarlijk. Misschien kun je met deze parabel van de gigantische boom je eigen levensgroei beter gaan begrijpen als je hebt geleerd het leven eenmaal op de juiste manier te bekijken.
De meeste mensen vinden het leven – het universum – mysterieus, maar dat is het helemaal niet. Het is een kwestie van hoe je ernaar leert kijken. De meeste mensen vinden dat echter niet gemakkelijk om te doen, vanwege hun beperkt perspectief. Een goochelaar begrijpt dit principe perfect. Ze zeggen dat ‘de hand sneller is dan het oog’. Ze voeren hun trucs recht voor je neus uit. Maar er is absoluut geen sprake van een illusie. De goochelaar weet dat je het voor jou een illusie zal lijken door waar je naar kijkt. Het beroepsgeheim van de goochelaar is ervoor te zorgen dat jij overal kijkt, behalve in de richting waar de truc wordt uitgevoerd!

Laten we als voorbeeld een ruimte nemen, dat je zojuist bent ingelopen. Het is een immense ruimte, die bovendien overladen is met allerlei tierlantijntjes. Het is wellicht een bibliotheek in een royaal ingericht huis. Je loopt de immens grote ruimte binnen, en sommige dingen vallen je ‘het eerst’ op. Misschien staan er enkele levensgrote naaktfiguren in de hoek. Vanzelfsprekend trekken ze direct je aandacht. Je loopt in de richting van de naaktfiguren om ze eens wat beter te bekijken. Of misschien is er iets anders aanwezig. Een breedbeeldtelevisie aan de muur die veel lawaai maakt. In één keer gaat al je aandacht daarnaar toe. Je verstand (de geest, het bewustzijn) richt zich daar onmiddellijk op. Nadat je geest enigszins tot rust is gekomen - je bent beter geaard -, begin je om je heen te kijken en andere dingen beginnen je op te vallen, kleinere dingen, minder theatrale dingen. Tenslotte loop je in de richting van de boekenkast in het midden van de ruimte. Je oog valt op een bepaalde titel op de rug van een boek midden op de middelste plank op ooghoogte. De titel waarvoor je naar deze ruimte bent gekomen. De naaktfiguren trokken je aandacht en je bent in hun richting gelopen, maar dit is waarvoor je hier bent gekomen. Het begeerde boek stond daar immers al de hele tijd te wachten tot jij het zou opmerken. Het is niet pas ‘later’ komen opdagen. Het is zelfs helemaal niet komen ‘opdagen’. Het is niet op een bepaalde ‘tijd’ aangekomen. Het was daar de hele tijd al. Jij zag het echter niet, omdat je er niet naar keek. Je liep er eerst niet naar toe. Maar alles in deze ruimte was er al. Het bestond allemaal simultaan; gelijktijdig. Jij zag wat er was, je ‘ontdekte’ het en je ervoer het om deze reden, allemaal simultaan.

Een ding ‘verschijnt’ niet ‘opeens’ wanneer je het ziet. Het feit dat je iets ziet, maakt dat het opeens voor jou ‘verschijnt’.
Alle mensen worden geboren met de wijsheid van het universum in hun ziel gegrift. Dat zit in het DNA van alles! Je zou het DNA feitelijk kunnen zien als een afkorting van de Divine Natural Awareness, of wel het ‘Goddelijk Natuurlijk Bewustzijn’.
In ieder levend wezen is dit natuurlijk bewustzijn ingebouwd. Het maakt deel uit van het systeem. Het maakt deel uit van het proces, dat wij het leven noemen. Daarom klinken grote wijsheden ons vaak zo vertrouwd in de oren als we ermee geconfronteerd worden. We zijn het er bijna onmiddellijk mee eens. Er is geen onenigheid. Er is alleen herinnering. Dat is een aspect van ons Goddelijk Natuurlijk Bewustzijn. Het zit zogezegd ‘in ons DNA’. Het voelt aan als een Aha-ervaring! Dat is de herkenning die je kunt ervaren als je anders leert kijken naar dingen, naar het leven zelf! Kijk naar de natuur en je zult ervaren dat ook jij een uniek wezen bent. Een wezen dat bestaat uit een ziel, een geest en een lichaam, die gezamenlijk het leven hebben aanvaard om te ervaren en te zijn!

De zoektocht naar spirituele verlichting

Is dat het doel van ons leven? ‘Zonder tegenwind stijgt geen vlieger op’. Chinese wijsheid.

Excessief bezig zijn met jezelf leidt nog niet tot werkelijke kennis van jezelf!

Vroeger zochten mensen troost in hun religie, nu zoeken ze troost in de consumptiemaatschappij. Maar als je ouder wordt zullen vele oppervlakkige genoegens hun glans verliezen, en ligt de leegte op de loer. Het zou veel mooier zijn als ouderdom een proces van geestelijke rijping is, en niet alleen maar het één voor één wegvallen van genoegens. Het proces van ouder worden brengt bijna vanzelfsprekend een proces van inkeer met zich mee. Door ouder te worden hebben wij steeds meer verleden. Toch is het belangrijk dat we om ons heen blijven kijken en onze aandacht richten op het mysterie van ons bestaan, op de natuur, op de medemens en het heelal. Maar wat blijkt vaak, dat we in ons leven van alledag overlevingsstrategieën ontwikkelen: we vermijden dingen, zodat we ze niet onder ogen hoeven te zien. Toch is het onvermijdelijk, eens word je op één of andere manier geconfronteerd met je gedragingen in dit leven; op geestelijke of lichamelijk vlak. De ziel zal dus – wetende dit - ten allen tijden de confrontatie met de geest aangaan; de geest ervan proberen te overtuigen dat de bestaande strategieën niet (meer) werken. ’Je kunt niet langer om de dingen heen, je moet er doorheen’, is een gevleugelde uitspraak. Want zolang je een ‘zoeker’ blijft - een uitgesproken activiteit van de geest - kun je nooit bij het gevoel van afgescheiden persoonlijkheid komen die een zoeker is. Het gevoel van afgescheiden persoonlijkheid kan nooit één worden met de eenheid, die je bent. Je bent een drieledig wezen dat bestaat uit een ziel, een geest en een lichaam; een drie-eenheid. Wanneer de verbondenheid tussen ziel, geest en lichaam ontbreekt tijdens het (dagelijks) scheppingsproces, overheerst het gevoel als zijnde een lege kom. Het scheppen is namelijk een proces dat zijn oorsprong vindt vanuit het drieledig wezen; de ziel, de geest en het lichaam. Anders gezegd: je schept op deze drie niveaus. De hulpmiddelen die je (misschien) daarbij onbewust gebruikt zijn: gedachte – woord – en daad (handelen).

Voor deze goddelijke waarheid van het scheppingsproces moet je geest dus openstaan, als een kom waar iets in kan. Een ontvankelijke geest is als een perfecte, lege kom. Als er iets mis is met de kom, als er bijvoorbeeld een gat in de bodem van de kom zit, loopt alles er direct weer uit. Als je afwezig bent – je leeft onbewust – en je aandacht niet richt op dat waarmee je bezig bent, loopt alle informatie weer uit je geest. Het gaat het ene oor in en het andere weer uit. Met zo’n geest kun je de waarheid niet helder zien, omdat je afgesloten bent van het innerlijke gevoel: de ziel! Je bent – het verstand, de geest, het bewustzijn - als het ware niet ontvankelijk geworden voor de informatie die de ziel aanreikt.
Als de kom ondersteboven ligt, dan kan er helemaal niets in. Dat heb je als de geest – het bewustzijn – al vol zit met (voorgeprogrammeerde) gedachten dat jij weet hoe het leven in elkaar zit. Dan kan niemand je meer iets vertellen, er is geen ‘ruimte’ meer beschikbaar. Dan is de zuivere waarheid helaas ook niet voor jou beschikbaar. In het andere geval kan er nog iets in de kom aanwezig zijn; er zit nog een restje van het oude wat achtergebleven is. Als je er dan iets nieuws in doet, vermengt het zich met het oude. Dat probleem doet zich voor wanneer je de bestaande overtuigingen, je opgedane ideeën blijft koesteren en op die manier een ‘voorgeprogrammeerde’ houding of standpunt inneemt. De waarheid kan zich dan nooit volledig aan je openbaren, als je al een vooropgezette mening blijft handhaven. Je blik wordt vertroebeld, verstoord. Een betweterig geest doet dat: het idee dat je alles weet, of dat je het beter weet dan anderen!

De vlieger zal in zo’n situatie niet opstijgen, omdat er onvoldoende ‘tegenwind’ is!

Je realiteit re-creëren

Als de vlieger niet opstijgt omdat de geest is vertroebeld of verblind, kun je stellen dat je afgescheiden leeft van je innerlijke Bron; de ziel. Verlichting is dus verlost zijn van je afgescheidenheid, van je afgescheiden identiteit als een goddelijke drie-eenheid die je bent. Verlichting wil niet zeggen, dat je verandert in uiterlijke gedragingen. Het enige wat je gaat realiseren, is dat je jezelf een eigen zelfbedachte identiteit hebt gegeven in de vorm van een herkenbaar gedrag voor anderen; je hebt jezelf geschapen, je hebt jezelf gecreëerd. Maar wat weinig zich realiseren is, dat jij de schepper en de regisseur bent van je eigen leven; je eigen realiteit.

Dit bewustwordingsproces – het alledaags verlichtingsproces - maakt je erop attent dat het uiteindelijke gedrag door de bestaande overtuigingen [Nieuwsbrief, augustus 2009] wordt gevoed! Je gaat beseffen dat de zelfbedachte identiteit net zo illusoir is geweest als al het andere. Je gaat zelfs ontdekken dat je in een perfecte aanwezigheid van het hier en nu leeft. Je gaat beseffen en begrijpen, dat al het ‘scheppingsgereedschap’ permanent aanwezig is, zelfs binnen handbereik. Het is aan jou of je deze gereedschappen, die gelukkig iedereen bij zich ‘draagt’, gaat aanboren en gebruiken.
Maar het grappig is nog steeds, dat we altijd op zoek zijn naar iets verhevens, iets wonderbaarlijks en bovenwerelds, terwijl verlichting zo ontzettend gewoon én alledaags is. Het is niet daar of straks, maar alleen hier en nu; in dit leven! Dit is alles wat er is. Dit is het! Voor mensen die toeters en bellen, engelengeschal of bliksemflitsen verwachten, is verlichting ongetwijfeld een grote teleurstelling als je denkt dat je iemand bent die de eenheid moet vinden of verlicht moet worden. Als je dát denkt, ben je afgescheiden van wat je zoekt! Degene die de eenheid wenst te ervaren, zit per definitie zichzelf altijd in de weg omdat zijn of haar persoonlijkheid in de weg zit. Want wat is gemakkelijker om de gedachte te hebben dat deze persoonlijkheid – dit individu - losstaat van het geheel en dus nooit het geheel kan zijn.

Sommige mensen denken vaak, dat de dingen om een bepaalde redenen gebeuren en proberen die redenen dan te achterhalen. Anderen beschouwen sommige dingen als een ‘teken’ en proberen derhalve te begrijpen wat het teken hun vertelt. Linksom of rechtsom proberen mensen zin te geven aan gebeurtenissen en ervaringen van het leven. Maar waar het op neerkomt, is dat niets betekenis heeft. Er gaat geen intrinsieke waarheid schuil achter de ontmoetingen en ervaringen in het leven. Want als jij iets zou moeten ontdekken in dit leven, zou het dan niet een stuk gemakkelijker (om niet te zeggen aardiger) van God zijn als Hij het je gewoon vertelde in plaats van er een mysterie van te maken, dat jij maar moet zien op te lossen? Als jij iets zou moeten ontdekken, zou het dan niet veel efficiënter zijn om dat een stuk ‘voor de hand liggender’ – begrijpelijker - te maken?

Het feit is dat niets enige zin heeft, behalve de betekenis die jij eraan geeft!
Als jou dus een bepaald ding overkomt, vraag jezelf dan niet af waarom het gebeurt. Kies waarom het gebeurt. Beslis waarom het gebeurt. Als je niet opzettelijk kunt kiezen of beslissen, verzin dan de boel bij elkaar. Je bent er toch. Jij verzint alle redenen voor al jouw daden of waarom alle dingen op deze manier gebeuren. Maar het grootste deel van de tijd doe je dit onbewust. Kom nu eens tot een bewuste keuze. Zoek niet naar de zin van het leven of naar de betekenis van enig specifiek moment, een bepaalde gebeurtenis of omstandigheid. Geef het zelf een betekenis. Daarna kun je aankondigen en verklaren, uitdrukken en ervaren, vervullen en worden wie je verkiest te zijn in relatie daarmee.
Als je een goede waarnemer bent – geen zoeker – zul je opmerken dat je jezelf steeds terugvoert naar dezelfde situaties of omstandigheid tot je jezelf nogmaals hebt gere-creëerd. Dit is de reis naar het meesterschap; dit is de ware betekenis van het leven!

De betekenis van het leven.

Je denkt misschien nog steeds dat het leven gaat om autoreparaties en telefoonrekeningen en wat je uit relaties kunt halen, dat het draait om de drama’s, de teleurstellingen en de onvolkomenheden die jij hebt geschapen in je leven, in plaats van de schepper van een nieuw veranderend leven te worden. Helaas, we moeten nog veel leren waarom we de drama’s en de teleurstellingen steeds maar weer blijven creëren. Je bent als het ware nog te zeer bezig met die ene rol van ‘zoeker’ erin uit te spelen. Misschien zeg je wel dat je de betekenis van het leven verstaat, maar je leeft niet naar de verstandhouding; het wederzijdse begrip. Misschien zeg je dat je de weg naar gemeenzaamheid met God weet, maar je volgt die weg niet. Misschien zeg je, dat je steeds op het Pad bevindt, maar je loopt het niet af. En dan zoek je naar God en zegt dat je al tientallen jaren zoekende en kloppende bent, maar dat je niets ‘hoort’. Het wordt tijd dat je niet in God en jezelf teleurgesteld wordt en jezelf begint te zien zoals je werkelijk bent.

‘Wil jij gezalfd zijn?’ ‘Handel dan als Christus, elke minuut, ieder uur’ ….. en wel door ernaar te streven dat te Zijn. Door er bewust voor te kiezen dat te zijn. Maar dat is een keuze die je iedere dag moet maken. Het moet je enigste levensdoel zijn. Het is je levensdoel, maar je weet het alleen nog niet. En zelfs als je het al weet – zelfs als je je de diepgevoelde reden voor je huidige bestaan herinnert – dan weet je kennelijk niet hoe daar te komen, van waaruit je nu bent.

‘Hoe kan ik dan gezalfde worden?’

‘Zoek en je zult vinden. Klop en er zal voor je worden opengedaan’. Je hoeft alleen maar te luisteren naar dat kleine stemmetje binnenin; je intuïtie. Je intuïtie is de taal van de ziel!

Al het leven heeft slechts één doel en dat is voor jou, iedereen en alles wat leeft, om de hoogste glorie te ervaren. Alles wat je zegt, denkt of doet, staat in het teken van deze opdracht. Er is niets anders wat je ziel hoeft te doen en je ziel wil ook niets anders dan dit. Het wonderbaarlijke van dit doel is dat het altijddurend is!
Mocht het zo zijn dat er een moment komt waarop je jezelf in je hoogste glorie ervaart, dan ervaar je tegelijkertijd dat er een nog grotere glorie is om het te vervullen. Hoe meer je bent, hoe groter je kunt worden; en hoe groter je kunt worden, hoe meer je nog kunt Zijn. Het grootste geheim is dat het leven niet een ontdekkingsreis is, maar een scheppingsproces. Je bent niet jezelf aan het ontdekken, maar schept jezelf steeds opnieuw. Zoek daarom niet om uit te vinden wie je bent, maar zoek om vast te stellen |Wie-je-wilt-zijn!|

Een bedreigende levenservaring?

Verlichting: je intuïtie werkt beter als je ontvankelijk bent! Ontvankelijkheid is een staat van alerte afwachting waarin je geen bepaalde verwachtingen hebt, alleen maar vertrouwen! Je staat echt open voor dat wat er binnen komt. Je probeert het niet te manipuleren, of te veranderen. Het is zoals het komt! Een spirituele wet verkondigt: de omstandigheden weerspiegelen je innerlijk!
Je kunt wel op een bergtop of in een hutje op de heide gaan wonen, maar als je nog steeds vol zit van jezelf, zal je bergtop gaandeweg steeds voller worden; bergbeklimmers zullen je komen storen, roofvogels zullen je angst aanjagen en waarschijnlijk zal je mobieltje om de haverklap rinkelen.

Laten we een blik werpen op enkele voorbeelden uit het ‘echte’ leven.
Als je wordt geconfronteerd met de illusie van behoeftigheid – het verlangen naar hetgeen men mist - , dan kan het lijken alsof die ervaring uiterst reëel is. Als de behoeftigheid jou lijkt te betreffen, zal zij in eens veel urgenter aanvoelen. Als je je bijvoorbeeld voorstelt dat je zuurstof nodig hebt – je hebt last van astma-aanvallen, COPD of bronchitis – kun je geconfronteerd worden met directe paniekaanvallen. Dit zou logisch voortvloeien uit je overtuiging dat je leven op het spel staat. Alleen een ware meester, of iemand die een bijna-dood-ervaring heeft gehad en duidelijk weet dat de dood niet bestaat, zal onder dergelijke omstandigheden kalm blijven. Anderen zullen moeten oefenen om rustig te blijven. Maar het is dus wel mogelijk om dat te doen. De ironie is, dat het precies die rust is die vereist wordt. Alleen rust – ontvankelijkheid – is bevorderlijk voor de gedachten en daden die een bevredigend resultaat kunnen opwekken. Duikers en de bemanning van een duikboot weten dat maar al te goed. Daarom leren zij niet in paniek te raken als ze merken dat hun lucht opraakt, of als hun zuurstof wordt afgesneden.

Er zijn andere, mindere extreme maar ook levensbedreigende situaties die angst kunnen opwekken. Het nieuws van een dodelijke ziekte, of een gewapende overval. Maar er zijn mensen die hebben ontdekt, dat ze een potentieel levensbeëindigende ziekte of zelfs de mogelijkheid van geweld tegenover hun persoon met buitengewone gemoedrust kunnen trotseren. In dit geval denk ik aan Sophie die onlangs een gewapende overval trotseerde in haar winkel en volkomen rustig bleef. De vraag is dan, hoe krijgen ze dat voor elkaar?
Het heeft allemaal met je perspectief te maken. Als je de illusie van de dood als een illusie ziet, verandert alles. Als je weet dat het geen andere betekenis heeft dan de betekenis die jij eraan geeft, kun je voor jezelf besluiten wat het betekent. Als je begrijpt dat heel het leven een proces van re-creatie is, creëert dat een context waarbinnen je kunt ervaren |Wie-je-werkelijk-bent| in relatie tot de dood, tot het leven zelf.

Oké, de dood daar hebben we later mee te maken; dat is nog zo ver weg. We hebben het nú over angst en lichamelijke pijnen. Veel mensen hebben grote moeite met het aanvaarden van lichamelijke pijnen. Als iemand tijdens een moment van pijn zou zeggen dat dit een illusie is, zouden ze misschien heel iets anders zeggen. Inderdaad, want voor velen is pijn – en de mogelijkheid van pijn – veel angstaanjagender dan de gedachte aan de dood. Maar ook met deze illusie kan worden afgerekend. Want er is een essentieel verschil tussen pijn en lijden! De illusie van behoeftigheid lijkt te veronderstellen wat mensen pijnvrij zouden moeten zijn om gelukkig te zijn [Nieuwsbrief, maart 2010]. Nochtans sluiten pijn en geluk elkaar niet wederzijds uit, iets wat veel moeders na een bevalling kunnen bevestigen. Vrij zijn van pijn is geen behoefte, het is een voorkeur!! Door behoeftigheid naar het niveau van voorkeur te verplaatsen, plaats je jezelf in een uitzonderlijke machtspositie tov. de ervaring die je ondergaat. Je kunt zelfs macht uitoefenen over pijn; voldoende macht om het virtueel te negeren en vaak zelfs helemaal te laten verdwijnen. Veel mensen hebben dit bewezen. Waarom dan toch die angst vertonen?

Als je in het leven tegenover een ervaring komt te staan, is er een formule – een proces – waarmee ook jij je in de richting van het meesterschap kunt bewegen. Doe gewoon de volgende uitspraken:

niets in mijn wereld is reëel.

alles heeft de betekenis die ik eraan geef.

ik ben die ik zeg te zijn en ik ervaar wat ik zeg dat het is!

Het punt is dat je niet verlicht kunt worden. Je kunt alleen maar zijn en feitelijk ben je het dus al. Met het streven naar verlichting kom je er steeds verder vanaf te staan, omdat je jezelf voortdurend bevestigt in het idee dat je nu niet verlicht bent. Alles wat je doet om je pijn en je lijden te willen verlichten, oplossen, vermijden of overstijgen, voedt die pijn en dat lijden. Je maakt het verhaal steeds groter, waardoor het alleen maar zwaarder en beangstigender wordt. Een schijnbare tegenstelling is, dat ons werkelijk verlangen is om vrij te worden van al dat verlangen; verlost te zijn van het zoeken en eindelijk thuiskomen. Het zoeken creëert in veel gevallen precies het tegenovergestelde van wat we nastreven. Het streven naar zingeving maakt ons leven zinloos. Het zoeken naar een doel creëert doelloosheid. Dus we moeten stoppen met het zoeken en beginnen met vinden van het leven door niet te aanvaarden dat het leven zo ‘gewoon’ is . We zijn het wonder van het leven uit het oog verloren. We zijn het wonder van |Wie-we-werkelijk-zijn| kompleet vergeten; we zijn vergeten dat we allen een kind van God zijn met wonderbaarlijke gereedschappen om ons zelf te her-scheppen!

Een ervaring van de ziel; iets oprecht weggeven’

Alleen al de ervaring dat je iets weggeeft, maakt dat je beseft dat je iets weg te geven hebt. Je kunt niet iets weggeven, wat je niet hebt en je ziel trekt daar nieuwe conclusies uit; een nieuwe gedachte over jezelf. Namelijk dat je het wel moet hebben anders zou je niet in staat zijn het te geven. Vervolgens wordt die nieuwe gedachte een ervaringsgegeven. Je begint te ‘zijn’. En als je eenmaal iets begint te ‘zijn’, heb je de motor van de krachtigste scheppingsmachine in het universum in gang gezet, die van je goddelijke Zelf!
Wat je bent, dat schep je. De cirkel is rond en je zult in je leven meer en meer van hetzelfde scheppen. Je zult het in je fysieke leven ervaren. Dit is het allergrootste geheim van het leven!

Slot

Wij verlangen naar vrede. Wij verlangen naar welvaart. Wij verlangen tevredenheid en zelfverwerkelijking in je werk, liefde in je leven, een gezond lichaam. Wij verlangen allemaal hetzelfde. Maar omdat wij allemaal verschillende ideeën – gedachten – hebben, zullen we ook allemaal verschillende resultaten bereiken.

Je leven is een schepping, géén ontdekking. Je leeft niet om elke dag te ontdekken, wat die dag voor je inhoudt, maar om hem te scheppen. Je schept namelijk je eigen realiteit iedere minuut, waarschijnlijk zonder het te beseffen. Het grootste geheim is dan ook niet dat het leven een ontdekkingsreis is, maar een permanent scheppingsproces. Je bent niet jezelf aan het ontdekken, maar schept jezelf opnieuw iedere keer, iedere minuut. Zoek daarom niet om uit te vinden |Wie-je-bent|, maar zoek om vast te stellen |Wie-je-wilt-zijn|!

De komende Nieuwsbrieven – juni, juli en augustus 2010 - zullen de volgende artikelen bevatten:

Het leven is een scheppingsproces.

Het leven is een evolutieproces.

Het leven is een spirituele revolutie.

Het leven is gebaseerd op overtuigingen.

Het leven is een veranderingproces.

Het leven is een inspiratiebron.

Hans Zevenboom

www.hetnieuweinzicht.nl
www.millennium-visie.org
www.nieuwespiritualiteitforum.com

Meer nieuws ? Klik hier