De Rol van Oxalaat bij Autisme
en Chronische ZiektesDoor
William Shaw, PhD
Vertaling Rob Hundscheidt.
Bij een mummie van meerdere
duizenden jaren oud, die in de verre woestijn van
Chili lag, werd via röntgenstraling ontdekt, dat die
een zeer grote oxalaatsteen in de nieren had, van
ongeveer de grootte van een golfbal. De ontdekking
van deze lijder daar aan uit de oudheid is bewijs
van het feit dat nierstenen en vergiftiging door
oxalaat de mensheid erg lang geleden reeds betroffen
hebben.
Oxalaten (de zoutvorm van
oxaalzuur) zijn extreem pijnlijk als ze in het
lichaam worden afgezet. Ca. 80% van de nierstenen
worden veroorzaakt door oxalaat en dat is wel de
meest algemeen voorkomende factor bij de vorming van
nierstenen. Er is ook veel genetische variabiliteit
in de mogelijkheid om te ontgiftigen van de
chemicaliën die oxalaat produceren.
Misschien 20% van de bevolking heeft een genetische
variantie die hun waarschijnlijkheid verhoogt om
oxalaat te produceren, zelfs dan al zouden ze geen
hoog oxalaathoudende voedingswijze volgen.
Pag. 41
Steenvorming
Oxalaat kan zich door het hele
nier- en het urinaire systeem vormen, en ook in de
urineleider, zoals ook in de blaas. Deze
kristalachtige stenen van stervorm veroorzaken pijn
als de druk in het urinaire systeem zich verhoogt,
en misschien ook door het scheuren tegen de wanden
van het urinaire systeem. Sommige nierstenen krijgen
een vorm als van een hertengewei, sommige
oxlaatkristallen zien er uit als stukjes koraal. De
kristallen bevatten veel calcium net zoals koraal
dat ook heeft. Oxalaatkristallen zijn er in
verschillende kleuren. Sommige zijn zwart, en hebben
allerlei kleuren en lijken bijna op lavaglas.
Op pag. 42 kan men een foto zien
van een nier waarin een van de oxalaatkristallen
ingegroeid is. Je kunt zien dat het kristal erg veel
punten heeft. Sommige daarvan hebben zeer lange
scherpe punten die erge pijn veroorzaken.
Nierstenen zijn een van de meest
algemeen voorkomende medische kwalen - 10 tot 15%
van de volwassenen krijgen in hun leven een
niersteen gediagnostiseerd. Ieder jaar krijgen een
miljoen Amerikanen nierstenen, en de meeste daarvan
staan in verband met oxalaat. 75 - 90 % van de
nierstenen bestaan uit oxaalzuur dat aan een andere
stof gebonden werd, gewoonlijk is dat calcium.
Als men eens een aanval van een
niersteen gehad heeft, dan is er grote kans dat men
nog een andere krijgt of men moet al zijn
levenswijze veranderen. De gewoonlijke symptomen
bestaan uit pijn in de zij en de rug onder de
ribben. De pijn duurt tussen 20 - 60 minuten, en men
hoort vaak vrouwen die een niersteen hadden zeggen
dat dit pijnlijker is dan de geboorte van een kind.
De pijn straalt uit van de zijkant van de rug naar
de lagere abdomen en lies. Men kan een bloedige,
donkere, en bedorven-ruikende urine hebben. Als er
een infectie is, dan kan men ook koorts en koude
rillingen hebben.
De pijn bij het urineren kan
samengaan met misselijkheid en overgeven, en de
patiënt kan een voortdurende aandrang tot urineren
hebben. Dit laatste symptoom is gewoonlijk een
factor bij autisme. Men stelde vast dat veel
kinderen met autisme wel 50 x per dag urineren, maar
dan wel iedere keer maar een kleine hoeveelheid
urine. Nadat ik mijn onderzoek deed werd het me
duidelijk dat dit gedrag ontstond omdat deze
kinderen leden aan nierstenen en hoge
oxalaatconcentraties. De kinderen konden per keer
alleen maar een kleine hoeveelheid urineren, omdat
als ze dat deden, gewoonlijk de druk van de stroom
pijn veroorzaakte. Vaker kleine hoeveelheden
urineren veroorzaakt minder pijn voor het kind.
Niet alleen in de nieren
Ondanks dat de oxalaatkristallen
meestal in de nieren voorkomen, kunnen ze zich ook
in ieder willekeurig ander weefsel van het lichaam
vormen, inclusief ook de hersenen en de
bloed-hersenbarrière. Oxalaatkristallen die lijken
op stukjes glas kunnen zich in de hartspier vormen.
Als de hartspier samentrekt, kunnen deze stukjes
oxalaatkristallen in het weefsel schuren en prikken.
Als deze kristallen worden afgezet in de
skeletspieren, kunnen normale bewegingen en
oefeningen erg pijnlijk worden. Ik ben er van
overtuigd dat dit ook een van de verantwoordelijke
factore voor fybromyalgie is. Oxalaat kan ook
schildklierziekte veroorzaken omdat het reageert in
het schildklierweefsel.
Oxalaatkristallen kunnen zich ook in de botten
vormen, en de oxalaatkristallen kunnen zo sterk van
structuur worden dat ze de beenmergcellen uit de
botten persen, wat leidt tot zware anemie. Gebrek
aan rode bloedellen, zoals ook aan witte bloedcellen
kunnen resulteren als gevolg van de
oxalaatafzettingen in de botten. Oxalaat kan zo ook
osteoporose veroorzaken. Het oxalaat dat zich in het
beenmerg vormt, verandert de structuur van de
botmatrix zodat het bot veel zwakker is en veel
makkelijker zal breken. Andere ziektes waar oxalaten
een rol in spelen zijn artritis, pijnlijke
gewrichten en interstitiële cystitis.
De eigenschappen van oxalaten
De vorm van de kristallen is
afhankelijk er van met welk metaal dat het oxalaat
zich gaat combineren.. Calcium is een van de
algemeen voorkomende, maar het kan net zo goed ook
met ieder willekeurig ander metaal combineren. De
cobalt-oxalaten zijn speervormiig, terwijl de
zink-oxalaten als dunne schijfjes uitzien, en erg
dun en scherp zijn. Oxalaten hebben de eigenschap om
in het gastro-intestinale systeem essentiële
elementen te binden. Als je veel oxalaten hebt, dan
zul je niet in staat zijn om essentiële elementen
zoals calcium, magnesium en zink te kunnen
gebruiken, omdat ze ook afzettingen met oxalaten
zullen vormen. Als je te veel oxalaten hebt, kun je
het nodig hebben om je inname van calcium,
magnesium, en zink te verhogen. Daarbij werken de
oxalaten liever als pro-oxidanten dan als
anti-oxidant, en bevorderen ze de oxidatie van je
vetten, om zo ranzige vetten in je lichaam te
vormen.
Een oorsprong ligt in de schimmel.
Een onverwachte ontdekking is het
feit dat schimmels in grote hoeveelheden
oxalaatkristallen produceren worden. Aspergillus -
een algemeen voorkomend organisme dat infecties
veroorzaakt bij mensen, en ook wordt aangetroffen in
de zwarte schimmel die je in je badkamer ziet -
produceert oxalaten.
Ik herinner me dat toen ik in
Porto Rico was, dat er in San Juan, een oud fort was
dat over de zee heen kijkt. Daar was een hoop zwarte
schimmel op de muren en was te zien dat zich er
stalactieten naar onderen toe vormden. De
stalactieten werden in dit geval gevormd van
calcium-oxalaat. Aspergillus produceert deze
oxalaten, en deze stenen zullen zich vormen in
enigerlei willekeurige plaats die een infectie door
deze schimmel heeft.
In het geval van een
sinus-infectie, zijn de schimmels - niet de
bacteriën - de meest voorkomende oorzaak van
infectie. Een collega van me die een keel, neus en
oorspecialist is, maakte veel röntgenfotos van de
sinussen van veel patiënten en vond grote
oxalaatkristallen in hun sinussen die verdwenen na
anti-fungale behandelingen.
Er werden ook grote
oxalaatkristallen aangetroffen in de longen van
mensen die een Aspergillus-infectie in de longen
hadden. Deze afzettingen kunnen zich ook in de huid
vormen waar ze zwarte plekken en necrotische ziektes
veroorzaken bij mensen met een erg hoog oxalaatnivo.
Oxalaten en autisme
Ik werd voor het eerst
geïnteresseerd in dit onderwerp vanwege de
verbeteringen die werden vastgesteld bij autistische
kinderen door de onderzoeker Susan Owens. Het was
Owens die de gegevens verzamelde die aantoonden dat
vele autistische kinderen frequent een kleine
hoeveelheid moesten urineren, en stelde vast dat dit
fenomeen in verband stond met oxalaten. Ze stelde
ook vast dat deze kinderen vaak gastro-intestinale
symptomen hadden zoals diaree en maagpijn. Ze kunnen
ook pijn in het urinaire systeem hebben. Deze pijn
wordt verlicht als men een laag oxaalhoudend dieet
instelt. Owens stelde ook vast dat kinderen
verbeterde cognitieve-, academische-, en motorische
vaardigheden hadden, als eens de hoeveelheid
oxalaten in hun voedingswijze sterk verminderde.
Diezelfde dietaire maatregelen hielpen om hun pijn
in hun spieren en voeten te verminderen, en brachten
ook een vermindering in abnormaal gedrag voort zoals
ook in zelfmisbruik.
Tachtig procent van de mensen met
genetische ziektes die bij hun veroorzaken om
nierstenen te vormen, sterven voor de leeftijd van
20 jaar. Deze genetische ziektes, die in een klasse
van kwalen thuishoren die hyperoxalaria genoemd
worden, zijn vaak fataal of het moet al zo zijn dat
het slachtoffer daar aan zowel een lever als ook een
niertransplantatie krijgt. Soms sterven de mensen
zelfs na de transplantatie nog omdat de oxalaten
door het hele weefsel van het lichaam heen werden
afgezet. De oxalaten komen dan uit de botten en
spieren en dan vormen ze zich in de
getransplanteerde nieren en zullen dan nog steeds de
persoon doden.
Meer dan een derde van de kinderen
met autisme, hebben oxalaatwaardes die zo hoog
liggen als bij mensen die deze zeldzame genetische
kwalen hebben, zelfs ondanks het feit dat deze
autistische kinderen deze kwalen niet hebben. Daarom
rees natuurlijk de vraag, dat als ze deze genetische
kwalen niet hebben, waarom dan hun oxalaten zo hoog
liggen ?
Wij vergeleken de hoeveelheid oxalaat bij
autistische kinderen met andere biochemische
parameters en stelden vast, dat er een hoge
correlatie was met de suiker Arabinose, die een
kenmerk van candida is.
Het blijkt dat de hoofdreden voor
zulke oxalaten bij kinderen met autisme komt als
gevolg van het candidaprobleem dat prevalent is bij
autisme. De arabinose ligt erg laag bij normale
kinderen, en erg hoog bij die kinderen met autisme.
We stelden in een eerder onderzoek vast, dat
behandeling met het anti-fungale medicijn Nystatine
het candidaprobleem opmerkelijk verminderde.
Daarbij, verminderden de autistishe symptomen zoals
hyperactiviteit, gebrek aan oogcontact, en agressief
gedrag net zo goed opmerkelijk net zo goed ook.
Vanwege de reductie van symptomen werd anti-fungale
behandeling een van de meest voorkomende therapieen
bij autisme in de hedendaagse wereld.
Vulvodynia
Een andere ziektetoestand die in
verband staat met oxalaten is vulvodynia oftewel
pijn in de buitenkant van de vagina. De
oxalaatkristallen zijn net als kleine stukjes glas
die in het weefsel worden afgezet. Het oxalaat is
erg zuur, dus bijt het erg. De pijn wordt vaak
beschreven als brandend of stekend, met een ruw
geirriteerd gevoel.
Een van de gepubliceerde studies
over de behandeling van deze toestand beweert dat
dit komt als gevolg van een reactie met schimmels.
Er ligt inderdaad een verband tussen vulcodynia en
schimmel, overwegend vaak met candida. Er zijn ca
een dozijn verschillende soorten van de
candidaschimmels die doorgaans in verband staan met
mensen; de meest algemeen voorkomende daarvan is
Candida Albicans. Men stelde vast dat de
hoofdzakelijke manier om vulvodynia te behandelen
was door middel van een anti-fungale behandeling om
van de candida af te komen; dit samen met een laag
oxalaathoudende voedingswijze. Er zijn twee manieren
die erg effectief waren om deze toestand te
corrigeren.
Kinderen die orale antibiotica
nemen zullen vaak veel hogere hoeveelheden aan
oxalaten hebben. Antibiotica ontregelen erg het
normale evenwicht van de darmflora, met een daaruit
volgende exponentiële toename in de groei van
candida, die resistent is tegen antibiotica. Orale
antibiotica verschenen voor het eerst in de begin
1950er jaren, en de farmaceutische industrie
includeerden in die tijd anti-fungale medicijnen bij
de antibiotica, omdat hun dit probleem bekend was.
Het FDA stond deze toevoeging niet meer toe en
verklaarde dat er geen goedkeuring meer was voor het
profylactische gebruik van anti-fungale middelen.
Het is belangrijk om op te merken dat als men mensen
dezelfde hoeveelheid antibiotica intraveneus
toedient, dat hun oalaatwaardes niet stijgen omdat
er geen effecten in het spijsverteringskanaal zijn.
Van meerdere kanten was de oude medische behandeling
- een shot peniciline - veel veiliger.
Chronisch vermoeidheidssyndroom
en fibromyalgie
Schimmel is gewoonlijk een
algemeen voorkomende factor bij chronische
vermoeidheid en fibromyalgie, en anti-fungale
therapie is erg nuttig in de behandeling van deze
problemen. Jacob Teitelbaum heeft enkele boeken
geschreven over de behandeling van fibromyalgie en
geeft aan dat twee-derde van de mensen hun
chronische vermoeidheid en fibromhyalgie verbeterden
na anti-fungale therapie.
Een Dr. Eaton in Engeland stelde
vast dat mensen die chronische vermoeidheid hadden
feitelijk alcohol produceren van hun suiker-inname.
Hij beschrijft patiënten die een bloed-alcoholtest
deden en dan wat glucose oplosten in een smaakvolle
drank, en dan een of twee uur later de alcohol in
het bloed opgemeten hebben. Het alcoholgehalte in
het bloed zou behoorlijk hoger liggen als de persoon
een zwaar candida probleem had.
Eaton stelde vast dat hij met hulp
van deze test patiënten kon monitoren die
verschillende behandeling voor chronische
vermoeidheid en fibromylalgie ondergingen en stelde
vast dat 42% van de patiënten zich alleen al
verbeterden door suikerrestrictie. Als hij een laag
suikerhoudende voedingswijze combineerde met
antifungale medicijnen, had hij ca 78 % succes.
De grootschaligste studie was die
van Dr. Jesson in Californië die meer dan duizend
mensen met chronische vermoeidheid en fibromyalgie
behandelde door gebruik te maken met een enkel
alti-fungaal medicijn, namelijk ketoconazole. Vier
en tachtig procent van de patiënten verbeterden zich
zo. Van de duizend patient en waren er 685
arbeidsongeschikt. Na de behandeling met
anti-fungale medicijnen waren alleen nog maar 12
arbeidsongeschikt. Dit was een bijzonder effectieve
behandeling !
Zellweger syndroom.
Er werden grote hoeveelheden
oxalaat vastgesteld bij personen met een
metabolische ziekte die het Zellwegersyndroom heet,
die de vermindering of afwezigheid van een
intracellulaire organellexxx veroorzaakt, die
Peroxisome genoemd wordt en leidt tot mentale
beschadiging en zware metabolische problemen. In een
onderzoek vertoonden 19 van de 23 patiënten hoge
oxalaatwaardes, en er lag een direct verband tussen
de mate van mentale betroffendheid bij kinderen met
hun oxalaatnivo. De kinderen met de hoogste
oxalaatwaardes, waren die kinderen die het meest
mentaal betroffen waren.
Oxalaat en kankerbehandeling
Oxalaten werden ook bij de
behandeling van kanker gebruikt. Een van de
medicaties die gebruikt wordt om kanker te
behandelen - oxaliplatine - bevat een combinatie van
platin en oxalaat. Veel mensen die dit medicament
namen verbeterden van kanker, maar ze ervoeren ook
zware neurotoxiciteit en zenuwbeschadigingen.
Terwijl de patiënten de behandeling ondergingen,
kregen ze hoge oxalaatwaardes die ontstonden door
dit medicament. Onderzoekers stelden vast dat het
effect specifiek tot de oxalaten behoorde. Als ze
het medicament verstrekten zonder de oxalaat, dan
trad de toxiciteit niet op; deze toxiciteit was het
resultaat van oxalaat in combinatie met het
medicament.
Onderzoek wees ook uit dat mensen
met genetische variaties of afwijkingen die
plymorphisme worden genoemd, veel meer
neurotoxiciteit ervoeren als ze met dit medicament
behandeld werden alanine glyoxylate aminotransferase
(AGXT) is het enzyme dat verantwoordelijk is voor de
matiging van de productie van oxalaten in het
lichaam. Mensen met een genetische variatie die hun
deficiënt laat in AGXT, zullen zeer waarschijnlijk
zware reacties daar op hebben. Ze lijden aan
periferale neuropatie, de ziekte van de periferale
zenuwen, die een diepgaand sensorisch verlies
veroorzaakt (sensorie ataxia, wat betekent dat men
geen gevoel voor evenwicht heeft en functionele
beschadigingen.
Oxalaten in het voedsel
Mensen die vegetariër zijn moeten
zich goed bewust zijn van alle oxalaten die ze
binnen krijgen. Het ergste voor alle vegetariërs is
alle soyaproteïne, en ten tweede staat spinazie.
Vrijwel iedereen die dagelijks een heerlijk grote
spinaziesalade eet, wordt slachtoffer van
nierstenen. Ik heb ze vaak altijd weer onderzocht,
en die mensen die de hoogste oxalaatwaardes hebben
vertellen me allenmaal dat de hoeksteen van hun
dagelijkse voedingswijze een grote spinaziesalade
is.
Als ze noten aan hun salade
toevoegen en getextureerd soyaproteïne, waarvan
beide hoog in oxalaten liggen, dan heb je een
cocktail bereid om nierstenen te vormen. Spinazie
ligt zo hoog in oxalaten dat ik het zelfs in
gekookte vorm als maaltijd niet zou willen
aanbevelen.
Sla ligt trouwens laag in oxalaten. Het grootste
probleem dat vegetariërs hebben, is een
voedingswijze die hoog ligt in soyaproteïne en
spinazie.
Laatst na een toespraak kwam
daarna een arts naar me toe en vertelde me dat hij
enkele maanden eerder besloten had om eens echt goed
gezond te worden. Hij besloot om alle
McDonaldsproducten en dergelijke af te zweren. Hijj
ging gezond eten, en gezond te eten betekent
dagelijks een erg grote spinaziesalade met pecans er
in. Binnen twee maanden had hij nierstenen.
Oxalaten worden niet door het
koken vernietigd, want ze zijn erg stabiel. Het
koken kan de oxalaten in het voedsel verminderen
omdat ze dan in het kookwater terecht komen. Als je
dit water vervolgens afschud, dan verminder je
waarschijnlijk de oxalaten die in het voedsel zaten.
Als je die vloeistof echter zou drinken, dan krijg
je de hele hoeveelheid binnen.
Peperkorrels liggen erg hoog in
oxalaten, maar er zijnj niet veel mensen die
dagelijks een pond zwarte peper eten. Maar als je
van gepepeperde steaks houdt, dan kan de peper goed
bijdragen aan je oxalaat-belasting. Datzelfde geldt
voor peterselie, die ook hoog in oxalaten ligt, maar
men eet er doorgaans niet veel van.
Pindanoten en pindaboter
(pindapasta) zijn wel een probleem, omdat sommige
kinderen dit iedere dat eten. Pindaboter is geen
vergif, dus als je het maar af en toe eet, dan heb
je er geen last van. De problemen komen dan, als je
meerdere hoog -oxalaathoudende voedselsoorten als
hoofdthema in je vrijwel dagelijkse voedingswijze
hebt. hebt.
Dr Massey in de Washington State
University, stelde vast dat getextureerd
soyaproteine erg hoog in oxalaten ligt. Er zitten
638 milligram oxalaat in een portie van 85 gram, wat
ongeveer de hoeveelheid is van een een van die
kleine soyaburgers, en net zo veel is als dat er een
typische portie spinazie zit. De aanbevolen
hoeveelheid oxalaat voor mensen die nierstenen
hebben is minder dan 30 milligram per dag. Een
soyaburger bevat 20 maal deze aanbevolen dagelijkse
dosis, in maar een enkele portie. Dit is volgens mij
een groot probleem voor de soya-producenten.
Soyakaas heeft daarentegen niet zo veel oxalaat. Het
is het getextureerde soyaproteine, de soyaburgers en
de soyabacon die zulke hoge hoeveelheden bevatten.
Sommige soyafabrieken bevelen het aan om
gestextureerd soyaproteine over je ontbijtgranen
schudt. Dit zou je natuurlijk helemaal nooit mogen
doen !
Hoeveel oxalaat zit er nu in een
typische voedingswijze ? Er is een groot spectrum -
van 97 tot 930 milligram per dag. Om nierstenen te
verminderen zou je minder dan 30 tot 50 milligram
per dag moeten consumeren.
De behandeling
Zelfs als je een gevarieerde
voedingswijze hebt, is het moeilijk om de
oxalaatnivos in de voedingswijze tot nul terug te
brengen, omdat ze in zo vele voedselsoorten
voorkomen - granen, noten, groenten en fruit. De
effectiefste manier om van oxalaten af te komen is
het gebruik van calciumcitaat. Dit supplement werkt
op een dubbele krachtige manier bij het elimineren
van oxalaat. Het calciumgedeelte van calciumcitraat
bindt zich aan het oxalaat, en veroorzaakt dat het
bezinkt in de feaces zodat het niet geabsorbeerd
wordt. Maar een deel van de oxalaat ontspnapt daar
aan. Het citraat is de tweede defensielijn, die
direct tegen het oxalaat strijdt voor de absorptie
tegen te gaan.
Zodat de behandeling effectief kan
zijn, moet de calciumcitraat tegelijkertijd worden
ingenomen met het oxalaatbevattende voedsel. Als je
enigerlei problemen hebt met een ziektetoestand die
veroorzaakt wordt door oxalaten - nierstenen,
autisme, of vulvodynia - dan kan het nemen van
calciumcitraat bij elke maalatijd erg effectief
zijn. Als er een adequate hoeveelheid calcium in de
voedingswijze is - als men bijvoorbeeld met
calciumcitraat supplementeert - dan zal dat zich
combineren met het oxalaat in het
spijsverteringskanaal, bezinken in de feaces en
waarmee het dan via de stoelgang buiten het lichaam
gebracht wordt.
De optimale dosering is tot ca.
300 - 350 milligram calcium in de vorm van
calciumcitraat, met een totaal van 1000 milligram
(een gram) calcium per dag. Als je dit neemt, dan
hoef je verder geen andere calcium meer. Een zelfs
betere benadering er van zou zijn om
magnesiumcitraat te gebruiken. de dosering van een
volwassene is ca. 300 - 400 milligram per dag.
Sommige artsen of therapeuten raden het aan om tot
1000 milligram te nemen. Maar veel mensen berichten
over problemen met diaree als ze de 400 milligram
overschrijden. Hier zou ook een verdeling van de
dosis het beste zijn, het magnesiumcitraat bij elke
maaltijd nemend.
Sommige andere supplementen kunnen
ook erg nuttig zijn, zoals probiotica en
anti-fungale medicatie om candida onder controle te
krijgen. De probiotische bacteriën hebben enzymen
die oxalaten afbreken. Het aminozuur arginine, helpt
om het afzetten van oxalaten in de weefsels te
voorkomen. Omega-3 vetzuren en levertraan zijn ook
erg effectief in het voorkomen van
oxalaatafzettingen. Daarentegen hebben de omega-6
vetzuren - die meestal van plantaardige oliën
afkomen - de tegenovergestelde werking en zullen die
de afzettingen van oxalaat verhogen.
Het supplement dat het meest hulpvol is, is vitamine
B6. Dit kost maar een paar cent per dag en is erg
veilig. Ik neem zelf 100 mg per dag, en raad gewoon
de pyridoxinevorm aan. Ik weet dat het soort dat PSP
genoend wordt ook gebruikt wordt, maar persoonlijk
denk ik niet dat je een bijkomend voordeel met de
PSP hebt.
Er zijn een aantal medische testen
voor de oxalaatstatus die gebruikt worden in Great
Pains Laboratory. We hebben een urinepanel om de
oxalaten te meten en we kunnen ook op kenmerken van
de overgroei van schimmels testen. We stellen op
typische wijze vast dat als de kenmerken voor een
schimmelovergroei erg hoog zijn, dat de kenmerken
voor het oxalaatnivo ook erg hoog zijn. We testen
ook op vitamine B6. Met deze maatregelen zijn
nierstenen grotendeels te voorkomen. Dit is goed
nieuws omdat de ophoping van oxalaat een hoop schade
kan aanrichten.
Super hoog-oxalaathoudend voedsel.
Spinazie
Citroenschil
Chocolade
Soja proteine
Rabarber
Instant koffie
Tofu
Snijbietenbladeren/mangold
Prei
Pindanoten
Peterselie
Thee
Pindaboter
Zoete aardappel
Okra
Pecannoten
Phytolacca americana
Tarwekiemen
Limoenschil
Zwarte peper
Over oxalaat.
Ca. 50% van het oxalaat is afkomstig uit de voeding
en de andere 50 % komt uit wat je lichaam zelf
maakt. Oxaalzuur in de voedingswijze wordt eerst
omgezet naar glycolaat, dan naar glyoxylaat. Op dit
punt kan oxylaat binden aan een mineraal om zo
oxalaat te vormen, of het kan overgezet worden en
glycine vormen. Als men een genetische deficiëntie
heeft aan het enzyme ACXT, dan vormt het glyoxylaat
primair oxalaat, omdat men dan door een te weinig
ACXT niet adequaat kan functioneren om dit proces
goed te doorlopen. Een van de vijf mensen van de
bevolking heeft deze genetische variant waarbij ze
deze substantie niet kunnen ontgiftigen. In plaats
daarvan vormt het predominant oxalaat.
Men heeft vastgesteld dat een-derde van de mensen
met oxalaat toxiciteit deze variant heeft, en 53 %
daarvan hebben waarschijnlijk een acute zeer zware
neurotoxiciteit, versus maar 4% bij diegenen met
normale genotype expressie. Waarschijnlijk een hoog
percentage van mensen die nierstenen hebben zitten
in deze groep van 20% mensen met deze genetische
variant.
Een van de energieproductieprocessen in het lichaam
met de naam glycolyse wordt belemmerd door oxalaten.
Het enzyme pyruvaat kinase is betrokken in de
laatste fase van de lichaamenergieproductie en wordt
erg belemmerd door oxalaat. Het is erg interessant
dat dezelfde belemmering van enzymen grotendeels
verantwoordelijk is voor het Tourette Syndroom.
Mensen met het Tourette Syndroom hebben echter
anti-lichamen die dit enzyme belemmeren. Oxalaten
belemmeren ook hetzelfde enzyme.
De kritische factor is hier dat
dit enzyme veel beter werkt in de aanwezigheid van
vitamine B6. Dit is een verdere benadering van de
holischtische behandelingen voor mensen met
nierstenen. In feite wordt de behandeling met
vitamine B6 ook gebruikt door de mainstream medische
wereld voor mensen met nierstenen.
Vitamine C, koper en oxalaten.
Wat nu m.b.t. de controversiteiten die er over de
vitamine C therapie zijn ? Vitamine C heeft zich
uitgewezen om erg hulpvol te zijn bij kinderen met
autisme, alhoewel kan vitamine C theoretisch
oxalaten vormen. Ik zeg theoretisch. Vitamine C kan
je risico voor nierstenen verhogen, als je extreem
hoge dosissen neemt, In het bereik van 100 gram
(100.000 mg) per dag. In een dubbelblind onderzoek
stelde men vast dat een zeer hoge dosis vitamine C
erg effectief was in het verminderen van autistische
symptomen. Een studie wees uit dat iemand die 2000
mg (2 gram) vitamine C per dag neemt, en dat 19
dagen lang, dit geen noemenswaardig effect of
verandering in de oxalaatnivos veroorzaakte.
Een andere studie evalueerde
45.000 mensen die vitamine C en vitamine B6 namen,
dit zes jaar lang, en onderzocht het effect van deze
supplementatie op hun nieren. In de zes daarop
volgende jaren stelden men 751 gevallen van
nierstenen vast bij die 45.000 mensen. Er lag echter
geen verband met vitamine C of B6 inname met de
nierstenen. In feite hadden mensen die meer vitamine
C innamen, minder risico op nierstenen dan anderen
die minder dan 250 milligram vitamine C namen.
Het echte probleem met vitamine C
bestaat uit de metalen die de persoon eventueel
binnen krijgt. Als iemand hogere hoeveeheden koper
of ijzer binnen krijgt, kunnen deze de afbraak
versnellen van vitamine C om oxalaten te vormen.
Iemand met hoge koper of ijzernivos kan risico
hebben voor een verhoogde oxalaatvorming als deze
persoon ook gesupplementeerd wordt met vitamine C.
De vitamine C kan afgebroken worden om om
dehydroascorbaat te vormen, en dan oxalaat. Daarom
kan het erg belangrijk zijn om je koper en je
ijzerstatus te weten.
Als je bijvoorbeeld koperleidingen
in je woning hebt - iets wat algemeen voorkomt - en
je hebt zuur water, dan zal dat water je
koperleidingen aantasten zodat het meeste van het
water dat uit je kraan komt, hoge hoeveelheden koper
bevat. Zo kan het hoge kopergehalte veroorzaken dat
je vitamine C degradeert. Er is een probleem met het
vormen van extra oxalaten, maar dit betekent ook dat
zelfs als je hoge dosis vitamine C neemt, dat dit
niet erg nuttig kan zijn vanwege het feit dat het
koper dat zo vlug kan degraderen. Het is het vrije
koper dat zo toxisch is.
Koper wordt in het bloed geboden
aan een proteïne dat ceruloplasmine heet. Het
isoleren van ceruplasmine van het bloed was een van
de eerste dingen die ik deed nadat ik mijn PhD-titel
kreeg. Ik ging naar het Rode Kruis en verkreeg daar
te oud geworden plasma, en ik hoefde die zelfs niet
te testen. Alles wat ik maar hoefde te doen, was te
kijken naar de kleur van het plasma. Donors met hoge
kopernivos, hadden een serum dat groen was. Ik kon
zo de staaltjes er uit nemen die een hoog
kopergehalte hadden, gewoon door er naar te kijken
in de vrieskast en die met een groene kleur te
kiezen.
Bijna alle monsters waren van vrouwen die de
anti-conceptiepil namen. Het oestrogeen veroorzaakte
dat het lichaam meer van dit proteïne maakte. We
testten het koper-zinkprofiel in het Great Plains
Laboratory, en de meest belangrijke waarde die er
uit kwam was het vrije kopergehalte. Iemand met
autisme kan 10 x de waarde van het vrije koper
hebben dan een normaal persoon.
Bij sommige mensen met autisme kan dit heel
beduidend zijn, maar dit koper-zink onbalans is
belangrijk bij ibijna iedere chronische ziekte: ADD,
schizofrenie, artritis, chronische vermoeidheid, en
vele andere ziektes. Als je te veel koper en niet
genoeg zink in je lichaam hebt, dan zal de vitamine
C niet worden gebruikt, maar vernietigd.
William Shaw, PhD, is directeur
van het Great Pains Laboratory for Health, Nutrition
and Metabolism, een laboratorium dat gespecialiseerd
is in de diagnose en behandeling van metabolische
ziektes bij volwassenen en kinderen die in verband
staan met autisme, PDD, hyperactiviteit, aangeboren
afwijkingen aan het metabolisme en volwassene
ziektes zoals depressie, fibromyalgie en chronische
vermoeidheid.
Uit Wise Traditions
Volume 11, nr. 1, lente 2010
