Overgewicht door chemische
vervuiling
Volgens onderzoeker Tremblay kan een mens
dik worden door de hoeveelheid gifstoffen uit de vervuilde leefomgeving. Vetweefsel neemt
toe door diverse chemische verbindingen.
Onderzoeker Tremblay lanceerde in 2000 een
nieuwe hypothese over overgewicht en obesitas. Volgens Tremblay is deze epidemie mogelijk
een aanpassingsmechanisme van de mens om te overleven in een door chemische toxines
vervuilde omgeving. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat een groot aantal chemische
verbindingen al in lage concentraties gewichtstoename kunnen geven door o.a. hun negatieve
effecten op schildklier,
geslachtshormonen, hersenen, sympathisch zenuwstelsel en het immuunsysteem. De chemische
stoffen worden in het lichaam vooral in vetweefsel opgeslagen.
Steeds meer vervuiling In toenemende mate
wordt de leefomgeving van veel mensen vervuild met duizenden synthetische organische en
anorganische verbindingen zoals pesticiden, insecticiden, groeibevorderende middelen,
voedseladditieven (broodverbeteraars en andere
‘verbeteraars’), conserveringsmiddelen, kleurstoffen- en smaakstoffen.
Ook is er blootstelling aan verbindingen uit cosmetica, weekmakers voor plastic,
vlamvertragers, benzinedampen (formaldehyde), parfums, oplosmiddelen, etc. De chemische
verbindingen verstoren de controlemechanismen die zorgen dat het lichaamsgewicht
gereguleerd blijft. Uw vetweefsel als vuilnisbelt
Welke stoffen slaat het lichaam in vet op
als ontgiftings- en uitscheidingsprocessen onvoldoende zijn om circulerende toxines
(gifstoffen) kwijt te raken? Naast zware metalen (cadmium, lood, kwik uit bijvoorbeeld
amalgaam) gaat het om de synthetische hormoon ontregelaars zoals:
Benzopyreen en mogelijk andere
PAK’s (polycyclische aromatische koolwaterstoffen)
Bisfenol-A (stimuleren jonge vetcellen de
zogenaamde pre-adipocyten tot het uitgroeien van volwassen vetcellen en zorgen daarmee
voor vergroting van de vetmassa).
Broomhoudende vlamvertragers.
Carmamaten (waaronder dithiocarbanaten,
aldicarb, bendiocarb, carbaryl, propoxur).
Ftalaten (stoffen die o.a. in cosmetica,
zeep, pesticiden, plastics en verf worden gebruikt). In de USA heeft 75% van de bevolking
aantoonbare spiegels van ftalatenmetabolieten in het lichaam (urine). Onderzoek toonde aan
dat er een associatie bestaat tussen deze hoge spiegels en vetopslag in de buik en
insulineresistentie bij volwassenen. Ftalaten kunnen de testosteronspiegels verlagen, wat
toename geeft van insulineresistentie, obesitas en diabetes type 2.
Oplosmiddelen (waaronder xyleen,
dichloorbenzeen, ethylfenol, styreen, tolueen, aceton en trichloorethaan,
tetrachloroethyleen).
Organotins (waaronder mono- en
tributyltin). Deze geven dezelfde effecten als vermeld bij Bisfenol-A.
Organofosfaten (waaronder malathion,
dursban, diazanon).
Organische chloorverbindingen (DDT,
endrine, dieldrin, lindaan, hexachloorbenzeen, PCB's, dioxine).
Ftalaten: blootstellingrisico in kaart gebracht Ftalaten worden sinds een halve eeuw
algemeen gebruikt als "plasticisers". Het zijn weekmakers die toelaten soepele
plastics te produceren. Ze komen zeer wijdverspreid voor, niet alleen in plasticproducten,
maar ook in speelgoed, verven, inkten en kleefstoffen, vloerbedekking en behang, nagellak,
kleding…en natuurlijk ook in (voedings) verpakkingsmateriaal. Ftalaten zijn
o.a. xeno-oestrogenen, die het hormonale metabolisme van mens en dier beïnvloeden,
waaronder de fertiliteit en het kankerrisico.
Ftalaten zijn niet chemisch gebonden in de
polymeren die ze soepel maken. Migratie en emissie van ftalaten vanuit deze producten
gebeurt continu, onafhankelijk van de ouderdom van het product, waardoor rtalaten zeer
verspreid zijn in ons leefmilieu. Dit geldt voor water, lucht, voedingswaren, enz.
Een Deense studie bracht het risico op
opname van ftalaten door de mens in kaart. De grootste inname gebeurt oraal (via de mond),
via water en voedingswaren. Niet te onderschatten is de orale opname door kinderen via
speelgoed! Ook opname door de huid heen kan hoge niveaus bereiken! Heeft lichaamsvet ook
een beschermende functie? Dierstudies tonen aan dat wanneer ze blootgesteld worden aan
milieutoxines, beter overleven als ze de kans krijgen dikker te worden met een
hoogcalorisch dieet. Nemen mensen in gewicht af, dan komen de gifstoffen weer vanuit het
vetweefsel in de bloedbaan terecht, wat schade kan aanrichten aan vitale organen. De
schildklier in het bijzonder is zeer gevoelig voor toxines. De schildklierhormoonspiegel
kan dramatisch dalen met als gevolg dat de basale stofwisseling (de snelheid waarmee het
lichaam calorieën verbrandt) daalt en het afvallen stagneert.
Medicijnen geven risico op gewichtstoename
Veel medicijnen waarvan er in Nederland meer dan 11.000 verschillende op de markt zijn
geven een risico met gewichtstoename als bijwerking. Jaarlijks stijgt het medicijngebruik,
ondanks het feit dan Nederland ten opzichte van de landen om ons heen nog het laagste
percentage vertoont. Het betreft de volgende middelen:
Psychofarma (antidepressiva en
antipsychotica waaronder fluoxetine, oxazepam, paroxetine, clozapine, sertindol,
risperidon, thioridazine,
chloorpromazine, lithium)
Hormoontherapie (waaronder anticonceptie)
Corticosteroiden
Antidiabetica (insuline, sulfonylureumderivaten, thiazolidinedionderivaten)
Bloeddrukverlagers(bètablokkers, minoxidil)
Antihistaminica (cyproheptadine, ketotifen)
Migrainemiddelen (pizotifeen, flunarizine)
Pregabline tegen neuropathie)
Chemotherapeutica
Anticonvulsiva
Proteaseremmers
Pracetam (tegen duizeligheid)
NDN commentaar Het succes van het Sonja Bakker dieet laat zien dat een eenvoudige
caloriebeperking "gewoon" overgewicht laat verdwijnen. Zij heeft aangetoond dat
veel mensen met minder calorieën toe kunnen. Met het opnieuw aantonen aan de bevolking
dat caloriebeperking werkt verdient zij een lintje. Daarmee zet ze voeding weer op de
kaart en zit ze pillenfabrikanten en bedenkers van maaltijdvervangers met haar nuchtere
West- Fries pootje dwars.
Maar hoe zit het met die mensen die niet
meer op caloriebeperking reageren? Of mensen die allerlei klachten krijgen na het afvallen
doordat hun vetweefsel opruiming houdt met wat er in de loop der jaren allemaal in is
opgeslagen? Wat te doen met de vrijgekomen toxines? Kunnen Sonja Bakker's haar
laag-calorisch berekende tussendoortjes als eierkoeken en sultana's, ontbijtkoekjes zorgen
voor gezonde voeding met voldoende voedingsstoffen om de lever te helpen met ontgiften en
het hormoonsysteem te herstellen? Stoffen zoals antioxidanten, mineralen (vooral selenium,
zink bij zware metalen), omega 3 vetzuren en bepaalde zwavelhoudende aminozuren die niet
in haar beschreven tussendoortjes zitten.
Een andere aanpak nodig Bij mensen die met
caloriebeperking niet meer afvallen en bij diegene waar gewichtsvermindering klachten
geven is een andere aanpak nodig. Er zijn diverse manieren (zoals een T3 en T4 in de urine
om de schildklierfunctie te bepalen, wanneer uit bloedonderzoek niets komt) om
hormonenbalansen, leverontgifting problemen en zware metalen belasting aan te tonen en
hier een voedingsadvies op maat voor te geven.
Natuurartsen en natuurdiëtisten kunnen u daarbij helpen. Hier volgen nog enkele tips:
1. Eet gezonde voeding volgens de inzichten
van de natuurdiëtisten en versterk uw lever met specifieke voedingsadviezen.
2. Eet vaker kruisbloemigen zoals kort
gestoomde broccoli en waterkers.
3. Gebruik chlorella
4. Laat u adviseren in het gebruik van
specifieke voedingssupplementen zoals het kruid silymarine, N-acetylcysteine (NAC),
alfaliponzuur, bepaalde zwavelhoudende aminozuren.
Literatuur en links:
Referenties:
Timmer Selma; Verschillende (risico)factoren overgewicht en zwaarlijvigheid onderbelicht;
Tijschrift Arts&Apotheker nummer 4 2007.
Bailie-Hamilton PF. Chemical toxins: a hypothesis to explain the global obesity epidemic.
J Altern Complement Med. 2002,8(2):185-92.
Keith SW, Redden DT, Katzmarzyk PT et el. Putative contributors to the secular increase in
obesity: exploring the roads less traveled. Int. J. Obes.
(Lond). 2006;30(11):1585-94.
Schildkraut JM, Demmark-Wahnefried W, DeVoto E et al. Environmental contaminants and body
fat distribution. Cancer epidemiol Biomarkes Prev.
1999;8(2):179-83.
Stahlhut RW, Tremblay A, Pelletier C, Doucet E et al. Thermogenesis and weight loss in
obese individuals, a primary association with organochlorine
pollution. Int J Obes Relat Metab Disord. 2004:28(7);936-9.
Patrick L, Lead toxicity part II: the role of free radical damage and the use of
antioxidants in the pathology and treatment of lead toxicity. Altern Med
Rev. 2006:11(2):114-27.
Patrick L, Toxic metals and antioxidants. Part II. The role of antioxidants in arsenic and
cadmium toxicity. Altern Med Rev. 2003,8(2):106-28.
Stahlhut RW, van Wijngaarden E, Duy TD et al. Concentrations of urinary phthalate
metabolites are associated with increased wais circumference and
insuline resistance in adult US males. Environ Health Perspect. 2007;115:876-882.
Marijke de Waal, www.natuurdietisten.nl
