Kindermishandeling kan gewicht regulerende hormonen
aantasten
Vroege spanning op endocrien systeem
verhoogt risico op overtollig buikvet later in het leven.
Washington , DC - Volgens een nieuwe
studie gepubliceerd in het Endocrine Society's Journal of
Clinical Endocrinology & Metabolism ( JCEM ) kan
kindermishandeling of verwaarlozing leiden tot langdurige
hormonale stoornissen die het risico op het ontwikkelen van
obesitas, diabetes of andere metabole stoornissen op
volwassen leeftijd verhogen.
De studie onderzocht niveaus van de
gewicht regulerende hormonen leptine, adiponectine en irisin
in het bloed van volwassenen die als kind fysieke,
emotionele of seksuele mishandeling of verwaarlozing hadden
meegemaakt. Leptine heeft in het regelen van eetlust verband
met de bodymass index (BMI) en vetmassa. Het hormoon irisin
is betrokken bij de energiestofwisseling. Adiponectine
vermindert de ontsteking in het lichaam en zwaarlijvige
mensen hebben de neiging tot lagere niveaus van het hormoon.
De studie vond ontregeling van deze hormonen bij mensen die
als kind zijn misbruikt of verwaarloosd.
"Deze studie werpt een licht op de mensen
die een slechte kindertijd hebben doorgemaakt en hoger
risico hebben op het ontwikkelen van overtollig buikvet en
de daarmee samenhangende gezondheidsproblemen," zei één van
de auteurs van de studie, Christos S. Mantzoros , MD , DSc ,
PhD, van het Beth Israel Deaconess medisch Centrum en de VA
Boston Healthcare System , afdelingen van de Harvard Medical
School in Boston , MA . "De gegevens suggereren dat bij
kindermishandeling het endocrien systeem wordt belast, wat
leidt tot aantasting van belangrijke hormonen die kunnen
bijdragen aan abdominale obesitas in de volwassenheid."
De cross-sectionele studie onderzocht
hormoonspiegels in het bloed van 95 volwassenen tussen 35 en
65 jaar. Met behulp van vragenlijsten en interviews werd
voor elke deelnemer een score, gebaseerd op de ernst van de
mishandeling of verwaarlozing ervaren tijdens de kindertijd,
toegewezen. Onderzoekers hadden de deelnemers verdeeld in
drie groepen en vergeleken de hormonen van de personen met
de hoogste scores met de overige tweederde van de
deelnemers.
Deelnemers met de hoogste scores hadden
neiging tot hogere niveaus van leptine, irisin en
ontstekingsteller C-reactief proteïne in het bloed . Al deze
merkers hebben verband met zwaarlijvigheid. Daarnaast had de
groep die het meest had geleden lagere niveaus van
adiponectine, een andere risicofactor voor obesitas. Zelfs
nadat de onderzoekers correcties hadden aangebracht voor
verschillen in dieet, lichaamsbeweging en demografische
variabelen, bleef een hoog niveau van leptine en irisin
geassocieerd met een slechte kindertijd.
"Wat we zien is een directe correlatie
tussen een slechte kindertijd en hormonale stoornis, bovenop
de impact die misbruik of verwaarlozing kunnen hebben op
leefstijlfactoren zoals voeding en onderwijs," zei
Mantzoros. "Inzicht in deze mechanismen kan zorgverleners
helpen in het ontwikkelen van nieuwe en betere interventies
om deze mensen met verhoogd risico op abdominale obesitas en
cardiometabolisch risico later in het leven aan te pakken".
Vertaling: Andre Teirlinck
