Babyslaap en borstvoeding
Proberen baby's die ’s nachts wakker worden voor
borstvoeding de geboorte van een broer of zus te vertragen?
In een vandaag online gepubliceerd nieuw artikel
in het tijdschrift Evolution, Geneeskunde en Volksgezondheid, stelt
professor David Haig dat kinderen die vaak 's nachts wakker worden
om borstvoeding te krijgen de hervatting van de ovulatie van de
moeder uitstellen en daarmee dus de geboorte van een broer of zus
voorkomen met wie ze zouden moeten concurreren.
Het is reeds aangetoond dat een kortere tijd
tussen de geboorten van broers en zussen worden geassocieerd met een
verhoogde sterfte van baby's en peuters, met name in milieu’s waar
de middelen schaars zijn en waar besmettelijke ziekten vaak
voorkomen. Professor Haig gelooft dat de voordelen van de vertraging
zodanig zijn dat de selectieve krachten sterk genoeg zijn om deze
belangrijke evolutionaire respons te hebben veroorzaakt.
Professor Haig zegt: "De duur van postpartum
amenorroe is een belangrijke determinant van tijd tussen de
geboorten (IBI) in populaties met een natuurlijke vruchtbaarheid met
frequentere en intensere verzorging, vooral 's nachts, in verband
gebracht met langdurige onvruchtbaarheid. Natuurlijke selectie zal
het slapen en zogen gedrag van de zuigelingen hebben bewaard die
ovariële functie bij moeders onderdrukken, omdat de baby's hebben
geprofiteerd van de vertraging van de volgende geboorte. Langdurig
‘s nachts wakker worden kan vermoedelijk samenvallen met de grootste
voordelen van contraceptief zogen. "
Haig wijst er ook op dat, hoewel minder frequent
's nachts wakker in fles-gevoede baby's meestal wordt verklaard door
het feit dat de flesvoeding moeilijker te verteren is, en dus meer
slaapverwekkend dan moedermelk, zuigelingen die borstvoeding kregen
maar niet werden verzorgd tijdens de nacht meer sliepen dan
borstgevoede zuigelingen die in de nacht werden verzorgd.
De aandacht wordt ook gevestigd op de slaap van
kinderen met het Prader-Willi-syndroom (PWS) - die vaak zwak zuigen
en veel slapen - en kinderen met het Angelman syndroom (AS) - die
vaak ’s nachts wakker worden. Deze syndromen worden beide
veroorzaakt door verdwijnen van een cluster van ingeprente genen op
chromosoom 15q13 maar verschillen in de ouderlijke oorsprong van de
verdwijning.
Deze phenotypes suggereren dat ingeprente genen van
vaderlijke en moederlijke oorsprong contrasterende effecten op de
slaap hebben bij kinderen zonder verdwijningen, met genen van
vaderlijke oorsprong het zogen en het ontwaken bevorderen.
Gedragsinterventies op kleine schaal waarbij ouders werden
geïnstrueerd niet te reageren op het 's nachts wakker worden van
kinderen met AS hebben geleid tot drastische verbeteringen in de
kwaliteit van de slaap.
Professor Haig schrijft:. "In de ontwikkelde
wereld zijn veel van de gezondheid voordelen van langdurige tijd
tussen geboorten afgenomen en meer betrouwbare vormen van
anticonceptie hebben de lactatieperiode amenorroe vervangen. Daarom
zijn de selectieve krachten die verantwoordelijk zijn voor dit
gedrag verzwakt, maar het gedrag blijven onderdeel van ons
biologisch erfgoed.
Men moet zich afvragen of de moderne slaap
praktijken onbedoelde gevolgen voor de gezondheid van kinderen
hebben gehad, maar het zou onverantwoord zijn om veranderingen aan
te bevelen aan deze praktijken, uitsluitend op basis van mismatch,
zonder epidemiologische bewijs van schade. Mismatch is een alleen
een medisch probleem als het pathologie veroorzaakt.
"Identificatie van de 'omgeving van evolutionaire
aanpassingen' met de optimale omgeving voor welzijn creëert vragen
over fitheid en gezondheid. Wat het beste voor de een was, was niet
altijd het beste voor de ander. Genetische conflicten binnen de
familie maken deel uit van ons biologisch erfgoed, net als liefde en
zorg voor onze kinderen. "
Het tijdschrift publiceerde ook vijf artikelen en
commentaren die reageren op Professor Haig's publicatie vanuit
verschillende perspectieven, samen met een verder antwoord op de
reacties door de auteur.
Vertaald door Ingrid Graafland
