Wanneer we geconfronteerd worden met stress, lijken
sommige mensen hun eetlust te verliezen, terwijl anderen
grijpen naar de dichtstbijzijnde zoete, zoute, of vette
snack. Conventionele wijsheid houdt ons voor dat de stress
eters degenen zijn die moeten leren om hun slechte gewoonten
te reguleren, maar nieuw onderzoek suggereert dat stress
eters een dynamisch patroon van eetgedrag vertonen dat
voordelen zou kunnen hebben in niet-stressvolle situaties.
Uit de studie, gepubliceerd in Psychological Science, een
tijdschrift van de Vereniging voor Psychological Science,
blijkt dat "munchers" (red: mensen die meer eten, ook op
ongebruikelijke tijdstippen tijdens stress) en "skippers"
(red: mensen die maaltijden overslaan) compenserende
consumptiepatronen vertonen in reactie op positieve en
negatieve sociale situaties. Terwijl munchers in de studie
meer aten na stress, aten zij minder in reactie op een
positieve situatie; skippers vertoonden eigenlijk het
omgekeerde patroon, meer eten na een positieve ervaring.
"Deze bevindingen zaaien twijfel over de simplistische
visie dat stress eters hun eetgedrag dienen te reguleren om
gewichtstoename te voorkomen," zegt hoofdonderzoeker Gudrun
Sproesser van de Universiteit van Konstanz in Duitsland.
"Zowel skippers als munchers hebben hun 'soft spot' voor
voedsel, ze tonen alleen andere compenserende eetpatronen in
reactie op positieve en negatieve situaties."
Sproesser en zijn collega's recruteerden vrijwilligers om
deel te nemen aan een studie over "de eerste indruk." De
deelnemers werden interactief in contact gebracht met een
onbekende partner op video voordat ze deze in persoon
ontmoeten. Na het maken van hun eigen video's, ontvingen de
deelnemers een van deze drie berichten als antwoord:
Sommigen hoorden dat hun partner had besloten niet voor een
ontmoeting met hen te kiezen na het zien van de video,
terwijl anderen hoorden dat hun partners ze leuk vonden en
ernaar uitkeken om hen te ontmoeten. Een derde controle
groep werd verteld dat het experiment moest worden
geannuleerd om andere redenen.
Vervolgens gingen de deelnemers participeren in een
zogenaamd niet-gerelateerde studie waarbij een smaaktest
voor drie smaken ijs hoorde. Ze mochten zoveel ijs eten als
ze wilden.
De resultaten toonden aan dat wanneer zij werden
geconfronteerd met negatieve feedback, de
zelf-geïdentificeerde munchers meer ijs aten dan deelnemers
in de controlegroep, terwijl zelf-geïdentificeerde skippers
minder aten. De Munchers aten gemiddeld ongeveer 120
calorieen meer van het ijs dan de skippers deden.
Maar wanneer zij werden geconfronteerd met positieve
feedback, aten de munchers minder dan de controlegroep,
terwijl de skippers de neiging hadden om meer te eten - de
skippers consumeerden gemiddeld 74 calorieën meer dan de
munchers.
"We voorspelden dat munchers en skippers verschillen in
voedselinname na het ervaren van een positieve situatie,"
zegt Sproesser. "Maar we waren nogal verbaasd dat de
gegevens bijna een spiegelbeeld in ijs consumptie vertoonde
in vergelijking met de gegevens verzameld bij de sociale
uitsluiting condities."
Het onderzoek biedt inzicht voor iedereen die de relatie
tussen stress en eten wil begrijpen, maar heeft specifieke
belang voor clinici en beoefenaars die gezond eten promoten.
De patronen van calorie-inname suggereren dat het gedrag van
zowel munchers als skippers aanzienlijk het lichaamsgewicht
kunnen beïnvloeden op lange termijn.
"Stress eters moeten niet standaard als risico voor
gewichtstoename worden beschouwd," zegt Sproesser. "Onze
resultaten suggereren de noodzaak aan een dynamische kijk op
voedselinname over meerdere situaties, positief en
negatief."
"Bovendien suggereren onze bevindingen het heroverwegen
van de aanbeveling om stress-eten te reguleren. Het
overslaan van eten tijdens stress zou extra stress kunnen
veroorzaken in munchers en zou mogelijk compensatie in
verschillende situaties verstoren."
Vertaald door Ingrid
