Onnodige strijd vindt nu plaats op Curaçao
Een onnodige strijd vindt de fysiotherapeut/acupuncturist
Rudolf de Wit “Sinds 22 juni 1973 heeft de Hoge Raad het
gebruik van fluoride in het drinkwater verboden; Curaçao is
het enige land in het hele Koninkrijk der Nederlanden waar
de regering het vonnis gewoon naast zich neerlegt en op een
sluwe manier het gebruik van fluoride vastlegt in een
Landsverordening in 2006”. Rudolf de Wit stelt
duidelijk en scherp dat de discussie niet gaat over de vraag
of fluoride wel of niet goed is voor de tanden. Dat is voor
hem niet het belangrijkste punt. Hij stelt de volgende
punten en wel in deze volgorde ter discussie:
1. Het recht van elke burger vastgelegd in het Europees
Verdrag voor de Rechten van de Mens, art. 8, de Wet
Geneeskundige Behandelingsovereenkomst, onderdeel van
Burgerlijk Wetboek, afdeling 5, art. 446 t/m 468, Titel 7
van Boek 7, de Grondwet (Staatsregeling) van Curacao art. 11
en het vonnis van de Hoge Raad 22 juni 1973, zaaknr:
1973-06-22/NJ 54276, zijn vertrapt.
2. Hoeveel fluoride mag/kan een bewoner van Curaçao tot zich
nemen? Wie meet de hoeveelheid? Waar wordt het gemeten? En
wat voor voorzorgsmaatregels zijn er getroffen bij een
overdosis? Krijgen baby’s, kinderen, chronisch zieken,
dialysepatiënten, sporters, bejaarden een andere dosis
toegediend?
Uit onderzoek van de GGD op Curaçao blijkt
dat er GEEN onderzoek gedaan wordt, er wordt GEEN
onderscheid gemaakt tussen de verschillende leeftijdsgroepen
en gezondheidstoestanden, de regels van de WHO worden met de
voeten getreden en het tabel dat uitgegeven wordt door de
ADA (American Dental Association) …. Daar hebben de regering
en haar adviseurs nooit van gehoord.
3. In het Landsbesluit en de Landsverordening is vastgelegd
hoe te handelen in geval van waterverontreiniging en er
wordt alleen gesproken over kwaliteit van het drinkwater;
NIET over het toedienen van een medicament in het
drinkwater.
4. Fluoride in de wereld (Europa, Australië, de V.S, en het
Koninkrijk)
Pas na deze vier punten wilt De Wit discussiëren over de
vraag of fluoride wel of niet goed is. Van tevoren geeft hij
al aan dat het gebruik van fluoride (topisch gebruik)
voordelen zou hebben. Het gebruik inwendig (systemisch)
heeft echter andere effecten die eerlijk verteld moeten
worden aan het volk.
Rudolf de Wit heeft inmiddels met zijn
Commissie Anti-Fluoride het zover kunnen brengen dat de
oppositie vragen heeft gesteld aan het Parlement. De
minister van Volksgezondheid heeft gevraagd voor een week
uitstel zodat hij de antwoorden kan voorbereiden. Inmiddels
zijn er 4 weken verstreken. De oppositie (waar de voormalige
Minister van Volksgezondheid, mevrouw Jacinta
Scoop-Constansia, van uitmaakt) wacht rustig af en is deze
drainagetechniek van de huidige regering reeds gewend. De
Commissie Anti-Fluoride bereidt zich voor op verdere
stappen; de gang naar de rechter wordt niet uitgesloten. In
augustus heeft een rechter op Curaçao een artikel geschreven
dat in de lokale avondkrant is verschenen. Hierin heeft de
rechter alle punten aangegeven waar Rudolf de Wit en zijn
commissie gelijk hebben.
Duidelijk is het dat de regering, de adviseurs van de
regering en het waterleidingsbedrijf een grove fout hebben
gemaakt. Voor Rudolf is dit een bewijs dat de commissie
Anti-Fluoride goed bezig is. Rudolf de Wit heeft ook
in zijn wekelijkse televisieprogramma een bandopname laten
horen waarop de vermoorde politieke leider, Helmin Wiels,
zijn kritisch oordeel velt over het toedienen van fluoride
in het drinkwater op Curaçao “zij die voorstanders zijn van
fluoride toediening zijn niet goed in hun hoofd en zijn
criminelen; het volk heeft recht op een gezond leven” zegt
de heer Wiels. Ironisch is dat zijn partij na zijn moord
ineens 180 graden van mening is veranderd en een voorstander
schijnt te zijn van het toedienen van fluoride.
Rudolf is vanwege zijn strijd tegen fluoride in het
drinkwater in het verleden voor kwakzalver uitgemaakt door
de Vereniging tegen Kwakzalverij, maar daar lacht hij om:
“Als die boer in Nederland –waar fluoride overigens verboden
is- mij een titel wilt geven omdat ik voor de rechten van
MIJN volk vecht, dan gaat hij toch lekker zijn gang; ik val
niet voor deze technieken om mij te laten afwijken van mijn
doel. Het doel is fluoride uit het drinkwater te halen.
Daarna mag iemand aan de andere kant van de oceaan mij een
eren met de titel Kwakzalver! Als ik na 34 jaren hard werken
en voldoende waardering heb gekregen van het volk op Curaçao
dan is het voor mij een eer om onder deze voorwaarden de
grote kwakzalver te zijn.” Aldus een trotse Rudolf de Wit.
